ΔΥΟ
ΛΑΛΟΥΝ... Η σάκκα
--Τα
νεύρα μου...
--Τι
έπαθες πρωινιάτικα;
--Σάκκα
είχες;
--Τι
πράγμα;
--Λέω
– στο σχολειό είχες σάκκα;
--Αυτό
πάλι πού κολλάει τώρα;
--Πες
και θα σου πω...
--Όχι,
έβαζα τα βιβλία στον μάρσιππο...
--Με
δουλεύεις;
--Εσύ
με δουλεύεις μ’ αυτά που ρωτάς... άκου αν είχα σάκκα... και βέβαια είχα,
ασήκωτη...
--Και
ποιος την κουβαλούσε;
--Ένας
δούλος που είχε αγοράσει ο πατέρας μου στο σκλαβοπάζαρο! Είσαι καθόλου καλά; Εγώ την
κουβαλούσα, έγερνα μονόπαντα από το βάρος!
--Άει
γεια σου...
--Που
είχα σκεβρώσει; Υγεία το λες αυτό;
--Όχι...
ανάληψη ευθυνών το λέω...
--Ανάληψη
σάκκας ναι... ανάληψη ευθυνών - πόθεν;
--Η
σάκκα μας είναι ευθύνη μας... την φτιάχνουμε, την πάμε στο σχολειό. Την
φέρνουμε πίσω... Είναι υποχρέωση κάθε μαθητή, σωστά; Ένα βάρος που πρέπει να
σηκώσουμε...
--Αν
το δεις έτσι, σωστά...
--Τότε
γιατί τρία στα τέσσερα παιδάκια πηγαίνουν σήμερα στο σχολειό τους με τα χέρια
στις τσέπες και μια μαμά/γιαγιά/παππούς κουβαλάει τη σάκκα τους; Πότε και πώς θα μάθουν ότι η ζωή έχει ζόρια, βάρη,
αγκομαχητό αν δεν ξεκινήσουν από την σάκκα τους;
--Μπορεί
να είναι πολύ βαριά...
--Οι
δικές μας δεν ήταν; Εμείς τι ήμασταν, απόπαιδα; Κι άντε, είναι πολύ βαριά – μα
οι περισσότερες έχουν ροδάκια... και σέρνει η γιαγιά τα ροδάκια στον ανήφορο
και κλωτσάει ο μάγκας τα τενεκάκια στο δρόμο...
--Κι
είναι κακό να κλωτσάς τα τενεκάκια; Κι εμείς το κάναμε, ολόκληρο ποδοσφαιρικό
αγώνα στήναμε...
--Κακό
δεν είναι – μπορεί να μας προκύψει ο καινούργιος Μέσσι! Κακό είναι να σέρνει τη
σάκκα η γιαγιά κι εσύ να κλωτσάς...
--Τα
τενεκάκια;
--Και
την ευκαιρία σου να μάθεις τι θα πει υπευθυνότητα και «βάρη ζωής»!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου