Ήχοι σιωπής
Θυμάσαι τότε που με κοιτούσες
Κι ήταν τα μάτια σου δυο στάλες φως...
Πόσα μου χάριζες μ’ αυτό το βλέμμα
Γέμιζε χρώματα ο ουρανός...
Θυμάσαι τότε που μου μιλούσες
Κι ήταν τα λόγια σου παρηγοριά ...
Ώρες πολύτιμες, καταδικές μας
Και θρυμματίζονταν η μοναξιά...
Θυμάσαι τότε που μ’ αγαπούσες
Και κάναμε όνειρα για μια ζωή...
Ήμουν για σένανε ο κόσμος όλος
Και μ’ ονομάτιζες μοναδική...
Θυμάσαι τότε που μου ’πες «φεύγω,
Δεν έχεις τίποτε πια να μου πεις»...
Σκόρπισε τ΄όνειρο, χάθη η ψυχή μου
Και με τυλίξανε ήχοι σιωπής...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου