Τι είναι η πατρίδα μας;

«Τί εἶναι ἡ πατρίδα μας;»

Αναρωτιόταν ο Ιωάννης Πολέμης

Κι εγώ σ’ ακούω

Φίλε Έλληνα μετανάστη της κρίσης

Να απαντάς στο ερώτημα

Με (δικαιολογημένη) αγανάκτηση

Με (δικαιολογημένη) πικρία

Με (δικαιολογημένη) απόγνωση

Αλλά με αδικαιολόγητη απαξίωση

Της Πατρίδας…

Δεν είναι τα πολιτικά κόμματα

Η Πατρίδα…

Δεν είναι τα τραγικά λάθη όλων μας

Η Πατρίδα…

Δεν είναι το απίστευτο χάος που ζούμε

Η Πατρίδα…

Δεν είναι η εφορία που σε τσακίζει

Η Πατρίδα…

Δεν είναι η (απαράδεκτη) άρνηση της ψήφου σου

Η Πατρίδα…

Η Πατρίδα είναι Ιδέα, είναι Φως, είναι Καημός

Η Πατρίδα είναι Θρησκεία, είναι η Ψυχή μας η ίδια

Κι αυτήν την Πατρίδα την έχουμε ψηλά, σε βάθρο

Όσο κι αν εκείνα

Που αποφασίστηκαν για σένα

Με ή χωρίς εσένα

Σε αδίκησαν

Σε έφεραν σε απόγνωση

Σε έκαναν να ξενιτευτείς…

Θυμήσου…

Δεν είναι αυτά η Πατρίδα

Γι αυτό σκέψου το δυο φορές

Πριν την απαρνηθείς…

Γιατί ο Πολέμης απαντά

«Όλα πατρίδα μας! Κι αὐτὰ κι ἐκεῖνα,
καὶ κάτι πού ῾χουμε μὲς τὴν καρδιὰ
καὶ λάμπει ἀθώρητο σὰν ἥλιου ἀχτίνα
καὶ κράζει μέσα μας: Ἐμπρὸς παιδιά!»

Και, για να σε προλάβω,

Πριν μου πεις πως έξω από τον χορό

Πολλά τραγούδια λέω

Μάθε πως είμαι μέσα στο χορό

Με πολλούς φίλους

Και  δυο παιδιά ξενιτεμένα

Σαν εσένα…

Με όλη μου την αγάπη

Και την έγνοια