Καλό σου ταξίδι Βασίλη μου

Το μαντάτο έφτασε το απομεσήμερο

Σκοτεινό…

Παγωμένο…

Κοφτερό…

Αιωρήθηκε για κάμποσο δυσοίωνα

Πάνω από τα φύλλα της ελιάς

Πάνω από την καρδιά μας

Που αρνιόταν πεισματικά να το δεχτεί

Κλείνοντας ερμητικά

Παράθυρα και πόρτες

Μα εκείνο, ανάλγητο κι επίμονο

Σκόρπισε σε μυριάδες κομματάκια

Σκοτεινά…

Παγωμένα…

Κοφτερά…

Που καρφώθηκαν στη σκέψη

Την καρδιά

Την ψυχή μας

Αρνείται ο νους να το πιστέψει

Θρηνεί η ψυχή

Αιμάτινο το δάκρυ της καρδιάς

Ανείπωτη η θλίψη

Βαθύτατη η οδύνη

Νύχτωσε η μέρα

Καλό σου ταξίδι,  Βασίλη μου πολυαγαπημένε…

Είσαι εδώ… και θα μείνεις εδώ…