ΠΑΕΙ Ο ΠΑΛΙΟΣ Ο ΧΡΟΝΟΣ

 

ΠΑΕΙ Ο ΠΑΛΙΟΣ Ο ΧΡΟΝΟΣ

Απολογισμός - αναπόφευκτος...

Στο τέλος της ημέρας

Της εβδομάδας

Του μήνα

Πόσω μάλλον στο τέλος του χρόνου

 Όπου κάνουμε υπολογισμό πεπραγμένων, ισολογισμό των συν και των πλην, ελπίζοντας κι ευχόμενοι τα πρώτα να υπερτερούν των δεύτερων - να είναι τα καλά που ζήσαμε και κάναμε περισσότερα από τα λάθη και τις παραλείψεις μας.

Να είναι οι θετικές στιγμές της χρονιάς που πέρασε περισσότερες και σημαντικότερες των αρνητικών - που κι αυτές οι τελευταίες έχουν την αξία τους μιας και μας διδάσκουν (αν) έστω και με τον δύσκολο τρόπο

Όπου, υπακούοντας σε ψευδαισθήσεις και ευσεβείς πόθους, ελπίδες και προσμονές θαρρούμε (σαν αφελή παιδιά που ειμαστε κατά βάθος) πως εκείνη η φευγαλέα στιγμή, εκείνο το  -από μας τους ίδιους βαλμένο- αδιόρατο όριο ανάμεσα στις δυο χρονιές θα κάνει την διαφορά

Πως θα φύγει ο χρόνος ο παλιός, που του χρεώνουμε όλα τα δεινά μας λησμονώντας -εντελώς άδικα- τα όμορφα που μας χάρισε, και θα έρθει ο καινούργιος γεμάτος υποσχέσεις που -ξέρουμε καλά- πως ελάχιστα θα κρατήσει... μα εμείς τον προσκυνούμε παρ' όλα αυτά.

 Απολογισμός λοιπόν... αναπόφευκτος...

 Ωστόσο ας θυμόμαστε πως, όσο και να του λέμε

 

"Γέρο χρόνε φύγε τώρα,

πάει η δική σου η σειρά,

ήρθε ο νέος με τα δώρα,

με τραγούδια και χαρά"

κάπου στο τέλος πρυτανεύει η (κοινή) λογική κι η νοσταλγία και τον ξεπροβοδίζουμε πιο σπλαχνικά

"Μα κι αν φύγεις μακριά μας

στην καρδιά μας πάντα ζει

κάθε λύπη και χαρά μας

που περάσαμε μαζί"

Καλούς απολογισμούς φίλοι μου!