Σάββατο 23 Ιουνίου 2018


Οι άθλοι του Ηρακλή
Η τσουλήθρα     



Ουφφφ… επιτέλους τέλειωσε κι η μάνα μου μ’ αυτό το «παρουσίαση» που ασχολιόταν όλη την ώρα και δεν με άφηνε να μπω και να σας μιλήσω και να σας πω τα νέα μου που ανακάλυψα ένα ωραίο πολύχρωμο σπιτάκι και δίπλα του ένα άλλο ψηλό πράγμα πολύχρωμο κι αυτό που έχει και σκαλάκια και μετά μια κατηφόρα και μου είπε ο σοφός Βούδας αδελφός μου ότι το λένε τσουλήθρα και θέλησα να ανέβω να τσουλήσω αλλά δεν τα κατάφερα με τα σκαλάκια και καθόμουν κάτω τσαντισμένος και μετά πήγα να μπω στο σπιτάκι από το παράθυρο γιατί δεν άνοιγε η πόρτα και πήδησα μέσα αλλά κοπάνησα τη μουσούδα μου σε ένα διάολο σιδερένιο με ρόδες που το λένε (είπε ο Βούδας) ποδήλατο και παίζουν τα παιδάκια και τι δουλειά έχει ένα ποδήλατο σε ένα σπιτάκι και γενικά τι θέλουν όλα αυτά τα παιχνίδια εδώ που δεν έχουμε παιδάκια και, επιτέλους, τι είναι τα παιδάκια και μου εξήγησε ότι παιδάκια λέγονται τα ανθρώπινα κουταβάκια που περπατάνε σε δύο πόδια και σαν βλακεία μου φάνηκε αυτό πώς μπορεί ένα κουταβάκι να περπατάει σε δύο μόνο πόδια και εν πάση περιπτώσει (γιατί ξέρω και καθαρεύουσα) πού είναι αυτά τα ανθρωποκουταβάκια και δεν τα βλέπω και μου είπε ότι μένουν σε μια πόλη μακριά που τη λένε Ζενέβ κι εγώ έβαλα τα γέλια και του είπα μη λες χαζομάρες, Ζενέβ λένε την ακατάδεχτη γάτα μας που δεν μ’ αφήνει να την δαγκώσω και μου είπε ότι τη λένε Ζενέβ σαν την πόλη που μένουν τα δίποδα κουταβάκια και η μάνα την ονομάτισε έτσι γιατί πολύ στενοχωριέται που είναι μακριά της ο Σέργιος και η Βαλέρια (έτσι τα λένε) και που είναι τα παιδάκια του παιδιού της του Παναγιώτη που είναι ο μεγάλος μας αδελφός και άρα τα κουταβάκια αυτά είναι ανιψάκια μας κι εγώ μπουρδουκλώθηκα εντελώς με όλες αυτές τα συγγένειες και μετά μας πήρε τηλέφωνο αυτός ο Παναγιώτης και τα είδα στο κινητό τα κουταβάκια του και πολύ μου άρεσε που έκαναν χαρές που με είδαν κι εκείνα και του είπα να τα βάλει σε ένα κλουβάκι μεταφοράς κουταβιών και να μας τα φέρει να παίζουμε στην τσουλήθρα και να χαρεί και η μάνα που θα τα πάρει αγκαλιά κι εκείνος γέλασε και μου είπε «ΟΚ μάγκα θα σου τα φέρω τα κουταβάκια μου τον Αύγουστο» κι εγώ δεν ξέρω τι είναι αυτό το «Αύγουστο» αλλά και δεν με πολυνοιάζει  αρκεί να τα φέρει για να δω τη μάνα χαρούμενη που όλο κοιτάζει την τσουλήθρα και το σπιτάκι και στεναχωριέται που τα βλέπει αδειανά σαν την αγκαλιά της… ουφφφ μελαγχολήσαμε και πάλι και πάω να την πέσω στον Λέστερ που τον πήρε τώρα το μάτι μου να έχει αράξει πάνω στο κρεβάτι και μισοκοιμάται και θα γίνει μεγάλη πλάκα - καλημέρα φίλοι μου!











Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου