Τρίτη 3 Ιανουαρίου 2017


Νύχτες λευκές


Δεν είναι που μένω ξάγρυπνη
Κάποιες νύχτες
Κι ο Ύπνος μου γνέφει κοροϊδευτικά
Καθώς χάνεται στο σκοτάδι...
Συνήθισα πια
Κι αντέχω...

Είναι που ξεστρατίζει το μυαλό
Σε μονοπάτια δύσκολα
Θλιμμένα...


Αγαπημένοι που χάθηκαν...
Λέξεις που ειπώθηκαν άσκεφτα
Σκληρά...
Εικόνες που μαρμάρωσαν εντός μου
Και με στοιχειώνουν...

Κι όσο κι αν το παλεύω
Ο νους ταξιδεύει
Ανεξέλεγκτα...


Κι εγώ μετρώ τις ώρες τις λευκές
Στις λευκές, άγρυπνες νύχτες...