ΦΩΤΕΡΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ
"Θυμάμαι τα παλιά
χρόνια / κάποια Χριστούγεννα λευκά..." λέει το χριστουγεννιάτικο τραγούδι.
Εγώ πάλι θυμάμαι πριν
λίγα, πολύ λίγα χρόνια, τα Χριστούγεννα τα φωτερά. Όταν κάθε σπίτι γέμιζε τα
παράθυρα και τα μπαλκόνια του, τα φυτά και τα δέντρα στον κήπο του με φωτάκια,
γιρλάντες κι αστεράκια. Με κόκκινους πλαστικούς Αγιοβασίληδες που πάλευαν ν'
ανέβουν την ξεφούσκωτη σκάλα τους και που την άλλη μέρα ξεφούσκωναν κι αυτοί -
από την προσπάθεια ίσως! Με αστείους χιονάνθρωπους
φωτισμένους εσωτερικά. Με φωτεινά δεντράκια, ελαφάκια, καμπανούλες. Στα όρια
της υπερβολής και του κακόγουστου συχνά - αλλά πάντα στα πλαίσια της γιορτινής
διάθεσης των ημερών που ήθελε να εκφραστεί και με φωτάκια!
Δεν τα βλέπω πιά όλα
αυτά - ή, μάλλον, τα βλέπω κάθε χρόνο και λιγότερο. Άτονα τα λαμπιόνια, χλωμά,
αραιά... Ξεθώριασαν τα αστεράκια, σίγησαν οι καμπανούλες... Έφυγαν οι
Αγιοβασίληδες, έλιωσαν οι χιονάνθρωποι κι έγυραν στη γη... Κακόκεφοι οι
άνθρωποι, αγχωμένα τα πρόσωπα, σκοτεινές οι ματιές. Σωρός τα προβλήματα,
αβεβαιότητα για το αύριο - κι ένα σήμερα δύσκολο κι ανηφορικό... πού κέφι για
στολίσματα και φωτάκια...
Κι όμως, φίλοι μου, ας
το προσπαθήσουμε! Ας αποφασίσουμε να βάλουμε μια γιρλάντα, δυο αστεράκια,
μερικά φωτάκια στη γλάστρα - έστω και με το ζόρι στην αρχή. Φωτίζει η νύχτα,
αλλάζει η διάθεση, γλυκαίνει η κακοκεφιά. Και πού ξέρετε; Ίσως στο τέλος να βάλουμε και τον κόκκινο πλαστικό
μισοξεφούσκωτο Αγιοβασίλη στην κουπαστή να προσπαθεί αγκομαχώντας να φτάσει στη
φωτισμένη μας μπαλκονόπορτα και τον φωτερό χιονάνθρωπο στη βεράντα για να μας
φέρουν ένα χαμόγελο αισιοδοξίας - κι ας είναι και λίγο "κιτς", έχουν
κι οι δυο τόσο χαρούμενο χαμόγελο!
