Φεγγάρι αυγουστιάτικο

Σε πρόλαβα χαράματα,
Φεγγάρι αυγουστάτικο,
Αιχμάλωτο του πεντάγραμμου
Στιγμές προτού σε ξεθωριάσει
Η ανελέητη ανατολή

Έτσι θαρρούσα...

Μέχρι που μου έγνεψες φιλικά
Και μου ψιθύρισες κρυφά
"Δεν πιάστηκα άθελα
Στα δίχτυα του σολφέζ
Μη ξεγελιέσαι...

Εσένα καρτερούσα
Μια καλημέρα να σου πω
Την τελευταία του καλοκαιριού
Κι ύστερα να γείρω
Στην αγκαλιά της θάλασσας..."

Καλό κατευόδιο,
Στερνό καλοκαιριάτικο φεγγάρι
Φεγγάρι αυγουστιάτικο...

 

Σκαρί μου ομορφόχτιστο

 

Να μ’ έπαιρνες, λέει, μαζί σου

Σκαρί μου ομορφόχτιστο

Να μ’ αρμένιζες σε χώρες μακρινές

Μαγικές

Πλανεύτρες...

Ν’ άκουγα το μαϊστράλι να σφυρίζει

Στ’ αγέρωχά σου άλμπουρα

Και το κύμα να μου ψιθυρίζει

Αρχαία παραμύθια

Για Γοργόνες και Μεγαλέξαντρους

Για πειρατές και Μαγγελάνους

Μ’ ένα φεγγάρι ολόγιομο πάνωθέ μου

Και τον Σταυρό του Νότου να οδηγεί τη ρότα σου

Σ’ ένα πέλαγο σκοτεινό

Μυστηριακό

Αινιγματικό...

 

Να μ’ έπαιρνες, λέει, μαζί σου

Σκαρί μου ομορφόχτιστο!

 

ΤΟ ΧΑΛΑΣΜΑ

 

Ταξιδιώτη που διαβαίνεις βιαστικός

Βράδυνε τ’ ανήσυχο βήμα

Διώξε τις έγνοιες που σε βαραίνουν

Κι άσε τη ματιά

Να ξεστρατίσει λιγάκι

 

Ακούμπα το κουρασμένο βλέμμα

Σε τούτο το χάλασμα

Και στοχάσου...

Τι να κρύβουν άραγες

Οι γκρεμισμένοι τοίχοι του;

 

Ποιες ιστορίες έχουν άραγες

Να σου ψιθυρίσουν

Οι χορταριασμένες πέτρες του

Και τ’ άδειο παραθύρι

Π’ αγναντεύει το πέλαγο;

 

Νά ’ταν η κόχη ερημίτη ψαρά

Που μπάλωνε τα δίχτυα του  μόχθου

Τις νύχτες του χειμώνα τις ατέλειωτες

Αφουγκράζοντας τον άνεμο

Να λυσσομανά στα βράχια;

 

Νά ’ταν η κούρνια των ερωτευμένων

Π’ αντάλλαζαν όρκους αγάπης

Κάτω απ’ το φεγγαρόφωτο

Με το κύμα να σκάει γλυκά

Στα βότσαλα της αμμουδιάς;

 

Ή νά ’ταν το καταφύγιο άγριου πειρατή

Που ’ρχόταν κρυφά με το πλεούμενο

Τη νύχτα την ασέληνη, τη σκοτεινή

Να κρύψει τα λάφυρα του ρεσάλτου

Κάτω από το αγκωνάρι της γωνιάς;

 

Ποτέ δεν θα το μάθεις, διαβάτη βιαστικέ

Κι ίσως καλύτερα έτσι...

Το χάλασμα σου χάρισε

Τ’ όμορφο ταξίδι του νου

Στα παραμύθια, στ’ όνειρο

 

Χάρισέ του κι εσύ

Ένα νεύμα φιλικό

Έναν χαιρετισμό

Να ’χει συντροφιά και παρηγόρια

Στην ατέλειωτη μοναξιά του...