Κουβέντες
με τα εγγόνια μου
Η αλήθεια
μας
--- Αγοράκι
μου γιατί είσαι στενοχωρημένο;
--- Με
μάλωσε η κυρία στο σχολείο…
---
Γιατί, τι έγινε;
--- Μουτζούρωσα
την ζωγραφιά της Λυδίας
--- Και
γιατί το έκανες αυτό;
--- Πρώτα
εκείνη μουτζούρωσε την δική μου
--- Κι εσύ δεν έπρεπε να κάνεις το ίδιο αφού είναι
λάθος, έπρεπε να της εξηγήσεις όμορφα όμορφα ότι αυτό δεν είναι σωστό, να την
διορθώσεις για να γίνει καλύτερο παιδάκι
--- ..........
--- Την
μάλωσε κι εκείνη η κυρία;
--- Όχι
γιατί ήρθε όταν η Λυδία έβαλε τα κλάματα και είδε μόνο
εμένα να μουτζουρώνω…
--- Και δεν
ρώτησε τι έγινε;
--- Όχι…
--- Κι
εσύ δεν της είπες ότι η Λυδία ξεκίνησε την αταξία;
--- Όχι…
--- Και
γιατί;
--- Δεν
θα με πίστευε, η Λυδία έκλαιγε και θα της έλεγε πως εγώ
φταίω και θα την πίστευε εκείνη
--- Αυτό
δεν μπορείς να το ξέρεις, οι μεγάλοι συνήθως μπορούν να
καταλάβουν ποιος από τους δυο λέει την
αλήθεια
--- Τα
κορίτσια όλο βάζουν τα κλάματα και δεν τα μαλώνουν…
--- Κι έτσι
δεν μίλησες καθόλου;
--- ……………….
--- Αυτό είναι
λάθος και να μην το ξανακάνεις. Την αλήθεια μας
την λέμε πάντα ακόμη κι αν είναι
διαφορετική από αυτό που
λένε οι άλλοι, ακόμη κι αν νομίζουμε πως
δεν θα μας πιστέψουν.
Εσύ
θα λες αυτό που ξέρεις για σωστό και αληθινό και θα δίνεις
στην
δασκάλα ή σε όποιον μεγάλο είναι μπροστά να καταλάβει
τι
ακριβώς έγινε και να αποφασίσει ποιος έφταιξε. Και να σου
πω
και κάτι άλλο; Ακόμη κι αν δεν καταλάβει καλά, ακόμα κι αν
αποφασίσει
λάθος και σε μαλώσει, εσύ θα είσαι εντάξει με τον
εαυτό
σου ότι είπες την αλήθεια σου και υποστήριξες το δίκιο
σου. Εντάξει αγοράκι μου;
---
Εντάξει - σ’ αγαπώ πολύ γιαγιά!
--- Κι
εγώ παλικαράκι μου - πάμε τώρα να φάμε παγωτό;
