Τ’ αγριολούλουδα της Πρωτομαγιάς

 

Κόκκινα, κίτρινα, άσπρα και λιλά.

Μεγάλα, με εντυπωσιακά πέταλα και μελαχροινές καρδιές.

Μικρά, σαν λεπτεπίλεπτες μινιατούρες φτιαγμένες από χέρι επιδέξιο.

Μοναχικά κι απόμακρα ή συνωστισμένα ασφυκτικά στον ίδιο μίσχο.

Μοιάζουν με χέρια που σου γνέφουν φιλικά και μυστηριακά, χαρούμενα και συνωμοτικά.

Κι όλα, μα όλα, κάτι έχουν να σου πουν, κάτι να σου ψιθυρίσουν.

Σκύψε πάνω τους κι αφουγκράσου το τραγουδι τους.

 

«Είμαστε εδώ», σου λένε, «μόνο για σήμερα, μόνο για λίγο. Αύριο θα έχουμε σβήσει – κι ωστόσο... κοίταξέ μας!

Είμαστε όμορφα, ευτυχισμένα, πολύχρωμα και λαμπερά.

Ρουφάμε τον ήλιο και την πρωινή δροσιά, γελάμε παιχνιδιάρικα  στο άγγιγμα της μέλισσας, ριγούμε ηδονικά στο χάδι της πεταλούδας, θροΐζουμε ανέμελα στην ανάσα του ανέμου.

Ζούμε! Το σήμερα, το τώρα, τη στιγμή που περνά και που δεν θα ’ρθει πίσω... ποτέ ξανά...

 Ζήσε κι εσύ... αυτό μονάχα, ζήσε!»

 

Χαρούμενη Πρωτομαγιά, σοφά μου αγριολούλουδα!

Χαρούμενη Πρωτομαγιά και καλό μήνα, φίλοι μου!