Το πάρτυ
Πάρτυ. Δεκαετία του 70.
Μια παρέα παιδιών στα late teens και early twenties (πολύ της μόδας το ανακάτεμα εγγλέζικων στην κουβέντα μας, δεν ξέραμε
ακόμα γκρίκλις -ευτυχώς). Το σπίτι του διοργανωτή σε ειρηνική κατάληψη. Οι
γονείς μετανάστες της μιας νύχτας σε συγγενικό σπίτι ή, κατόπιν σκληρών
διαπραγματεύσεων, εξοστρακισμένοι στα ενδότερα με απαγόρευση εξόδου. Η σάλα σε
πλήρη αναδόμηση. Τα έπιπλα (όσα παρέμεναν μέσα και δεν είχαν μεταναστεύσει
επίσης) κολλημένα στον τοίχο. Τα χαλιά ρολό, στον τοίχο κι αυτά.
Φωτισμός λιγοστός, διάσπαρτος, χαμηλός. Κανά δυο αμπαζούρ
κι αυτά σκεπασμένα με πολύχρωμα φουλάρια για να κάνουν ατμόσφαιρα. Στο τραπέζι
πιατέλες με καναπεδάκια (κρακεράκια με πάστα αντζούγια ή μισή ελιά) και
μπολάκια με ξηροκάρπια -κι από ποτά πίππερμαν και, φυσικά, το απόλυτο must ενός πετυχημένου πάρτυ -το βερμούτ! Κόκκινο,
γλυκίζον, αρωματικό, σχετικά ελαφρύ. Το ποτό που έκανε θραύση εκείνη την εποχή.
Στη γωνιά το στέκι του dj. Ο πιο ενημερωμένος, ο πιο υποψιασμένος της παρέας.
Με το πικάπ μπροστά του -δύο πικάπ κατά προτίμηση για να μην υπάρχει χάσμα από
τραγούδι σε τραγούδι. Περικυκλωμένος από μια θάλασσα 45ρια δισκάκια με όλα τα
σουξέ της εποχής. Υπεύθυνος για την συνεχή και επιτυχημένη ροή και εναλλαγή των
τραγουδιών. Η ψυχή του πάρτυ, ο αδιαμφισβήτητος
άρχων, ο εισπράττων τον έπαινο της επιτυχίας του ή το κράξιμο της
αποτυχίας.
Στην πίστα τα παιδιά. Ζευγαράκια από πριν, ζευγαράκια
της βραδιάς, απλά φιλαράκια με υποβόσκουσα ωστόσο την ερωτική διάθεση.
Φλερτάκια αθώα ή λιγότερο αθώα στους ξέφρενους ρυθμούς του σέικ, του τουίστ,
της μπόσα νόβα, της γιάνκα -αλλά κυρίως στους λικνιστικούς ρυθμούς του βασιλιά
των χορών, του μπλουζ. Αγκαλιές διστακτικές, αδέξιες, αμήχανες ή τολμηρές, έμπειρες,
αποφασιστικές. Εκείνος, με το πρόσωπο χωμένο στα μαλλιά της, να ανασαίνει το Miss Dior άρωμά της κι
εκείνη, με το πρόσωπο χωμένο στο λαιμό του, να απολαμβάνει την Old Navy κολόνια του.
Σιγοψιθύριζαν το «Je t'aime» του Adamo παρεμβάλλοντας
ερωτόλογα και φιλιά δειλά, πεταχτά ή πιο τολμηρά, απαιτητικά. Η νύχτα ήταν δική
τους, η ζωή το ίδιο -κι εκείνα ρουφούσαν αχόρταγα την κάθε στιγμή!
Πάρτυ, δεκαετία του 70! Τι εποχές αλήθεια!
https://youtu.be/3R5ACe-PdIc
