ΒΑΛΕΡΙΑ
(5 ετών): Γιαγιά θέλω να κάνω τατουάζ!
ΓΙΑΓΙΑ
(κωμική έκπληξη): Τατουάααζ;;; Αλήθεια τώρα; Δεν
είσαι ΠΟΛΥ μικρή για το
σκέφτεσαι καν;
ΒΑΛΕΡΙΑ
(κωμική αγανάκτηση, χεράκια ανοιχτά τεντωμένα):
Βρε γιαγιά!!! Ψεύτικο,
όχι αληθινό!!!
ΓΙΑΓΙΑ
(κωμική ανακούφιση): Αααα, μάλιστα… είπα κι εγώ… Και
πώς γίνεται αυτό το ψεύτικο;
ΒΑΛΕΡΙΑ:
Είναι σαν αυτοκόλλητο που το βρέχεις και το κολλάς
στο χέρι και γίνεται το
τατουάζ και μετά φεύγει όταν
κάνεις μπάνιο - μα τίποτε
δεν ξέρεις;
ΓΙΑΓΙΑ: Αυτά
τα καινούργια κόλπα δεν τα ξέρω, θα μου τα
μάθεις;
ΒΑΛΕΡΙΑ
(ενθουσιασμένη): Ναι!!! Κι εσύ θα με βοηθήσεις να το
κάνω κι όταν μεγαλώσω θα
κάνω και αληθινό.
ΓΙΑΓΙΑ
(προσεκτική) : Μμμ… δεν ξέρω αν είναι καλή ιδέα, δεν
είναι καθόλου ίδιο με το ψεύτικο
που λέμε τώρα.
ΒΑΛΕΡΙΑ:
Δηλαδή;
ΓΙΑΓΙΑ: Δηλαδή
γίνεται με βελόνες που σου βάζουν ειδικό μελάνι
στο δέρμα και μετά δεν βγαίνει
με το μπάνιο, μένει για
πάντα εκεί.
ΒΑΛΕΡΙΑ
(γνήσια σοκαρισμένη): Βελόνες;;;
ΓΙΑΓΙΑ:
Βελόνες, βέεεεβαια… σαν εκείνη που σου κάνει ο γιατρός
το εμβόλιο και σε κρατάμε τρεις
για να το καταφέρουμε!
ΒΑΛΕΡΙΑ
(σκεφτική): Όταν γίνω μεγάλη δεν θα τις φοβάμαι…
ΓΙΑΓΙΑ:
Ούτε και τώρα πρέπει να τις φοβάσαι όταν είναι για καλό,
για την υγεία σου.
ΒΑΛΕΡΙΑ
(αλλού συντονισμένη): Και στ’ αλήθεια δεν βγαίνει το
κανονικό τατουάζ;
ΓΙΑΓΙΑ: Στ’ αλήθεια - ή μάλλον πολύ πολύ δύσκολα.
ΒΑΛΕΡΙΑ:
Εσένα γιαγιά δεν θα σου άρεσε να κάνεις;
ΓΙΑΓΙΑ:
Να σου πω. Πιο παλιά έλεγα να κάνω ένα πολύ μικρούλι
αλλά μετά σκέφτηκα ότι δεν θα
μπορούσα να το βγάλω αν
δεν το ήθελα πια κι έτσι δεν το
έκανα.
ΒΑΛΕΡΙΑ:
Όμως ένα ψεύτικο σαν το δικό μου, που θέλω να κάνω,
θα κάνεις;
ΓΙΑΓΙΑ
(πονηρό χαμόγελο): Και βέβαια! Τέτοιο ψεύτικο να κάνω,
που θα μπορεί να φύγει εύκολα!
ΒΑΛΕΡΙΑ
(ενθουσιασμένα παλαμάκια): Γιεεεες!!! Έλα να κάνουμε
το δικό μου και μετά θα σε
βοηθήσω στο δικό σου, οκέι;
ΓΙΑΓΙΑ:
Οκέι γλυκουλίνα μου - φιλάκι;
