«Τι νοσταλγείς περισσότερο από τα Χριστούγεννα της παιδικής σου ηλικίας;» με ρώτησε φίλη.

Τους γονείς μου - που στα παιδικά μου μάτια φάνταζαν αθάνατοι, παντοδύναμοι...
 
Και που με σκέπαζαν με τόση αγάπη, φροντίδα και στοργή - το ζεστό κουκούλι που μέσα του ένοιωθα τόση ασφάλεια και ξεγνοιασιά...
 
Και που πλέον δεν είναι μπορετό να τους δω, να τους αγγίξω - παρά μόνο με τα μάτια της ψυχής και τα δάχτυλα της αγάπης και της ανάμνησης...

Χαρούμενα Χριστούγεννα για όλους μας, φίλοι μου, συντροφιά με τους αγαπημένους μας – παρόντες και απόντες!