Ο γατούλης ο Μίου-μίου
Σήμερα θα σας μιλήσω για τον καινούργιο μου φίλο τον γατούλη τον Μίου-μίου που δεν τον ξέρω δηλαδή και προσωπικά γιατί ζει στην Άνδρο στο απέναντι από μας σπίτι κι η μάνα δεν με παίρνει μαζί της εκεί επειδή πέρσι την κοπάνησα από τον φράχτη και αλήτευα και πολύ συγχίστηκε και που λέτε αυτός ο γατούλης είναι ένα από τα γατιά του οικισμού που τα αγαπάμε και τα ταΐζουμε όλοι και τον πήρε πριν πολύ πολύ καιρό (τον Μάιο του 2019 λέει η μάνα, εσείς μάλλον καταλαβαίνετε πότε είναι) ένας κύριος μαζί με άλλα δυο γατιά να τον πάει στην Χώρα που είναι πολύυυυ μακριά από τα σπίτια μας, 35 χιλιόμετρα βουνά και λαγκάδια λέει η μάνα, για στείρωση (αυτό δεν το ξέρω, φοβιστικό μου ακούγεται) αλλά ο Μίου-μίου την κοπάνησε (κι αυτός (αλητόβιος σαν και μένα μου φαίνεται) κι εξαφανίστηκε και πολύ στεναχωρήθηκε ο κύριος αλλά δεν μπορούσε να κάνει και τίποτε κι έτσι χάθηκε ο γατούλης κι όλοι τον πίστευαν για πεθαμένο ώσπου φέτος τον Μάιο, έναν ολόκληρο χρόνο μετά, εμφανίστηκε μια μέρα στο σπίτι της κυρίας Κίττυς (το απέναντι που λέγαμε) σε άθλια κατάσταση, πετσί και κόκκαλο και με πληγές στο στόμα και η κυρία Κίττυ έμεινε παγωτό όταν τον αντίκρισε, πώς τα κατάφερε μια σταλιά πλασματάκι να περάσει όλα τα βουνά και τα λαγκάδια και να γυρίσει στη γειτονιά μας και πολύ χάρηκε από τη μια που τον είδε αλλά και πολύ αναστατώθηκε και ανησύχησε που είχε τα μαύρα του τα χάλια κι αφού τον τάισε καλά και τον συνέφερε λιγάκι τον άρπαξε, τον έβαλε σε ένα κλουβί και τον πήγε σφαίρα στη Χώρα στην γιατρό για να τον κάνει καλά από τις πληγές με ενέσεις και φάρμακα και τώρα ο Μίου-μίου είναι μια χαρά και ζει ευτυχισμένος με την μαμά Κίττυ κι εγώ θα είμαι καλό παιδί φέτος για να με πάρει η μάνα μαζί της στην Άνδρο για να γνωρίσω από κοντά τον Μίου-μίου που έχει και το βιβλιάκι μου για να με γνωρίσει κι αυτός και να μου πει όοολα τα φοβερά και θαυμαστά που πέρασε ένα χρόνο μέχρι να βρει ξανά τα σπίτια μας και θα σας τα γράψω χαρτί και καλαμάρι
με αγάπη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου