Ανάποδος καθρέφτης

 

Ανάποδος καθρέφτης

 

Καθρέφτη έβαλαν μπροστά του

«Κοίταξε καλά», του είπαν

«Δες εκείνα που δεν βλέπεις

Που σου ξεφεύγουν

Που επίτηδες προσπερνάς»

 

Κοίταξε προσεκτικά

Ανήσυχα

Είδε της ζήσης του

Ρυτίδες και χαρακιές που ήξερε

Κι άλλες που υποψιαζόταν

Μα δεν ήθελε να παραδεχτεί

 

«Βλέπεις;», του είπαν

Πολλά τα άσχημα σημάδια

Καιρός ν’ αλλάξεις ρότα

Να γκρεμίσεις για να ξαναχτίσεις

Από την αρχή»

 

Ταράχτηκε

Κοίταξε ξανά

Πιο προσεκτικά ετούτη τη φορά

Μα δεν του φάνηκαν δα και τόσο φοβερές τώρα

Οι χαρακιές και οι ρυτίδες

Δικιά του ήταν η εικόνα

Δικιά του κι η ζωή

Που άλλοι, αμείλικτοι δικαστές,

Αυτόκλητα κρίνανε αυστηρά

 

Σκοτούριασε το βλέμμα του καμπόσο

Αίφνης χαμόγελο χαράχτηκε στα χείλη του

Κραγιόνι πήρε μαύρο

Έγραψε πάνω του μια φράση

Ύστερα κρέμασε τον καθρέφτη

Ανάποδα στον τοίχο

Προς τα μέσα να κοιτάζει

Κι έφυγε με το μυστηριώδες χαμόγελο

Ακόμη χαραγμένο

 

Πλησίασαν απορημένοι, γυρίσανε τον καθρέφτη

Η φράση έλεγε με γράμματα μεγάλα

 

ΚΙ ΑΝ ΕΙΣΑΙ ΠΑΡΑΜΟΡΦΩΤΙΚΟΣ;;;