ΔΥΟ ΛΑΛΟΥΝ... η βαλίτσα

--Κατάλαβες φίλε μου... θα μου πει εμένα για τη βαλίτσα...

--Τι έγινε πάλι;

--Είναι, λέει, μεγάλη η βαλίτσα...

-- Ποια βαλίτσα, τι λες;

--Αυτή η ξυνή στο αεροδρόμιο... προχτές που πήγαινα στη Σαλονίκη να δω τη θεια μου...

--Ζει ακόμα η θεια σου η Αγγέλα;

--Και σε πουλάει και σ’ αγοράζει – τετρακόσια τάχει, σχεδόν όσα και τα χρόνια της... αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας...

--Αλλά;

--Η βαλίτσα – τι λέμε τόση ώρα;

--Σάμπως και κατάλαβα; Βάλε μια σειρά μπας και βγάλουμε κάποια άκρη...

--Να βγάλουμε, γιατί να μη βγάλουμε... Λοιπόν – θα πήγαινα για Σαββατοκύριακο μόνο, οπότε έβαλα κανα δυό πραγματάκια σε μια μικρή βαλιτσούλα, αυτές του χεριού, για να μην έχω να περιμένω και αποσκευές...

--Σωστός!

--Έτσι πίστευα κι εγώ – μέχρι που, εκεί που καθόμουν ωραία και καλά και περίμενα να ανοίξει η πύλη,  ήρθε η ξυνή αεροσυνοδίνα να μου πει ότι είναι μεγάλη η βαλίτσα μου, λέει, και να πάω να τη μετρήσω, λέει, και...

--Να τη μετρήσεις; Πού; Και πώς;

--Έχουν εκεί κάτι πλαίσια που βάζεις τη βαλίτσα - κι αν χωράει, την παίρνεις μαζί σου, αλλιώς στη στέλνουν αποσκευές...

--Κι εσένα χωρούσε;

--Χωρούσε – το είχα τσεκάρει από προηγούμενη φορά... αλλά δεν της έκανα τη χάρη να τη μετρήσω...

--Δηλαδή;

--Δηλαδή διαπίστωσα, ρίχνοντας μια γρήγορη ματιά γύρω μου, ότι υπήρχαν τουλάχιστον καμιά δεκαπενταριά επιβάτες με βαλίτσες ίδιες και μεγαλύτερες από τη δική μου...

--Και;

--Και ξύπνησε μέσα μου ο Ροβεσπιέρος...

--Ο ποιος;

--Ο Ροβεσπιέρος, ανιστόρητε! Γαλλική επανάσταση; Ισότης και τα σχετικά; Της είπα λοιπόν ότι ή θα μετριόμασταν όλοι ή δεν το κούναγα ρούπι από τη θέση μου...

--Τους έδωσες στεγνά δηλαδή!

--Καθόλου! Επειδή η ξυνή σκόνταψε πάνω μου, θα έτρεχα εγώ στον ιμάντα αποσκευών;

--Και τι έγινε τελικά;

--Εν τη ενώσει η ισχύς! Μπήκαμε όλοι με τις βαλίτσες αγκαλιά στο αεροπλάνο!