Η εισήγησή μου

στην παρουσίαση των βιβλίων μου

στον "Σύλλογο Λόγου Τέχνης"

Μόναχο  13/2/2015

Φίλες και φίλοι μου καλησπέρα!

 

Η αποψινή είναι μια όμορφη βραδιά για μένα.

Έχω τη μεγάλη χαρά να συναντήσω και να γνωρίσω από κοντά  καινούργιους φίλους, αγαπημένους συμπατριώτες που ζουν και ευτυχούν εκτός Ελλάδας και που έχουν, ωστόσο, την Ελλάδα πάντα μέσα στηζωή και την ψυχή τους. Σας ευχαριστώ από καρδιάς για την τιμή που μου κάνετε και τη χαρά που μου δίνετε με το να είστε απόψε εδώ, στην παρουσίαση των βιβλίων μου!

 

Πριν σας μιλήσω για το βιβλίο μου «Πάροδος Μουσών 9», θα ήθελα να σας πω δυο κουβέντες για τις «Φρίντα & Βικτώρια», τη νουβέλα που γράψαμε μαζί με την αγαπημένη μου αδελφική φίλη Φώφη Βάλτερ-Κυρλίδου.

 

Η «Φρίντα & Βικτώρια» είναι μια νουβέλα γραμμένη σελίδα σελίδα εναλλάξ από τις δυο μας - μια διαδικασία που την απολαύσαμε στην κυριολεξία. Την γράψαμε με πολύ ενθουσιασμό, πολύ χιούμορ  και πολλές ώρες αλληλογραφίας – τα mails πήγαιναν και έρχονταν ανάμεσα Ελλάδα και Ελβετία, όπου ζει μόνιμα η Φώφη, για κάμποσο καιρό!

 

Στη διάρκεια αυτής της εμπειρίας (γιατί εμπειρία ήταν για μας, και μάλιστα πολύ σημαντική), προβληματιστήκαμε,  συγκινηθήκαμε,  γελάσαμε  και δέσαμε ακόμα περισσότερο τη δική μας δυνατή αδελφική σχέση - και πιστεύουμε ότι δώσαμε μια ανάγλυφη εικόνα της φιλίας ανάμεσα σε δυο γυναίκες. Φιλίας δυνατής και ακατάλυτης, που άντεξε σε πολλούς κλυδωνισμούς και σε πολλές δοκιμασίες – γι αυτό και η «Φρίντα & Βικτώρια» είναι το χαϊδεμένο μας παιδί!

 

Και τώρα μια πρώτη γνωριμία με τις «Μούσες» μου

Ο τίτλος «Πάροδος Μουσών 9» είναι παραλλαγή της πραγματικής διεύθυνσης του σπιτιού που έμενα όταν ζούσα με την οικογένειά μου στη Βέροια, τη δεκαετία του ’60.

 

Η Βέροια, η πόλη που με γέννησε, με μεγάλωσε και φιλοξένησε την παιδική μου ηλικία, είναι η Μούσα που ενέπνευσε τις «Μούσες» μου. Για μένα ήταν και παρέμεινε μια πόλη μυθική – ίσως γιατί έφυγα νωρίς από κει, σε ηλικία 12 χρονών, και δεν πρόλαβε να την ξεφτίσει, να την ξεθωριάσει, να την απομυθοποιήσει η καθημερινότητα και η απώλεια της παιδικότητας και του ρομαντισμού που, μοιραία, υφιστάμεθα όλοι καθώς μεγαλώνουμε και χάνουμε την αθωότητά μας.

 

Ίσως, πάλι, γιατί έζησα πολύ όμορφα, πολύ ευτυχισμένα χρόνια στην αυλή που μεγάλωσα και στις γειτονιές που έπαιξα σαν παιδί – κι αυτή η ευτυχισμένη παιδική ηλικία στη συγκεκριμένη πόλη είναι για μένα, ακόμη και σήμερα, ό,τι η Γη για τον Ανταίο (όπως είχα γράψει παλιότερα σε κάποιο κείμενό μου) – ακουμπώ σ΄αυτήν και αντλώ δύναμη!

 

Το «Πάροδος Μουσών 9» είναι ένα μυθιστόρημα που, όπως και το πρώτο μου βιβλίο, το «Βαλς μιας ζωής», είναι περισσότερο ιστορία και λιγότερο μύθος. Διαδραματίζεται, όπως είπαμε, στη Βέροια της δεκαετίας του ΄60 και ΄70 και μέσα από τις σελίδες του περνά, σαν σε τοιχογραφία, ολόκληρη η πόλη εκείνης της εποχής. Η γειτονιά και το σπίτι που ζουν οι ηρωίδες είναι η γειτονιά και το σπίτι που μεγάλωσα. Το σχολείο που πηγαίνουν, οι εκδρομές που κάνουν, οι δρόμοι που περπατούν, ακόμα και η αυλή με τη μουριά που παίζουν, είναι όλα αυτοβιογραφικά. Ήταν κάτι σαν τάμα, να ζωντανέψω κάποια στιγμή μέσα σε ένα βιβλίο την πόλη που αγάπησα και αγαπώ βαθιά.

           

Σ’ αυτό λοιπόν το περιβάλλον μια χήρα μάνα, η Ουρανία, μεγαλώνει τις τρεις κόρες της, την Μελπομένη, την Θάλεια και την Κλειώ. Τα ονόματα φανταστικά, τα πρόσωπα και οι ιστορίες τους πραγματικές σε πολύ μεγάλο βαθμό. Με εξαίρεση την Ουρανία, που είναι συγγραφικό δημιούργημα, οι άλλες τρεις ηρωίδες είναι πρόσωπα του στενότερου και ευρύτερου συγγενικού μου περιβάλλοντος, γυναίκες υπαρκτές, άγνωστες μεταξύ τους και χωρίς καμία σχέση με τη Βέροια. Ωστόσο εγώ τις «έκανα» αδελφές και τις «μεγαλώνω» εκεί που μεγάλωσα κι εγώ, ακολουθώντας τα βήματά τους στη ζωή, τα λάθη, τις απογοητεύσεις, τις χαρές και τις τραγωδίες τους.

           

 Ακόμη εμφανίζονται στις «Μούσες», σε μικρούς ρόλους, πρόσωπα που πρωταγωνίστησαν στο «Βαλς», όπως ο Ορέστης και η Χριστίνα, δίνοντας στο δεύτερο βιβλίο  μια αίσθηση συνέχειας και οικειότητας για όσους έχουν διαβάσει το πρώτο – κάτι σαν sequel ιστορία, η οποία ωστόσο μπορεί να σταθεί απόλυτα αυτόνομα και χωρίς την γνώση του προηγούμενου.

 

Το βιβλίο είναι ουσιαστικά ένα αφιέρωμα με δύο αποδέκτες. Ο ένας είναι η πόλη που με γέννησε και με μεγάλωσε. Η αγαπημένη μου Βέροια.

 

Ο άλλος αποδέκτης είναι η γυναίκα που στάθηκε σαν δεύτερη μάνα μου και που θα έχει πάντα μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου. Η Μαρία Αναστασίου, η μητέρα του άντρα μου. Η ιστορία της Κλειώς, της μιας από τις τρεις αδελφές που πρωταγωνιστούν στο βιβλίο, έχει πάρα πολλά στοιχεία από την πραγματική ιστορία της ζωής της.

 

Αγαπημένοι μου φίλοι σας ευχαριστώ και πάλι που με τιμήσατε με την αποψινή σας παρουσία εδώ.

Να είστε πάντα όλοι καλά!

 

https://www.facebook.com/video.php?v=889824394394051