Πέρασε κιόλας ένας χρόνος χωρίς τη φυσική σου παρουσία...

Κι ωστόσο είσαι πάντα εδώ - γύρω μου, μέσα στην ψυχή  μου....

Έμεινε η αγαπημένη σου θύμιση ολοζώντανη να μου μιλά

Και να της ακουμπώ τις σκέψεις μου και τους καημούς μου...

 

Αναπαύσου γαλήνια, Πατέρα μου...

 

ΕΦΥΓΕΣ...

 

Έφυγες, Πατέρα μου...

Πέρσι... σαν τέτοια μέρα...

 

Γλίστρησες μέσα από τα δάχτυλά  μου

Σαν αέρας...

Όσο κι αν πάσχισα να Σε κρατήσω...

 

Με τύλιξες μ’ ένα βλέμμα

Όλο αγάπη και στοργή...

Κι ύστερα διάβηκες

Την Πύλη του Ονείρου

Για ν’ ανταμώσεις τη Χριστίνα Σου...

 

Δώσε στη Μάνα την αγάπη μου...

Κι εγώ κρατώ για φυλαχτό

Αυτό Σου το βλέμμα το στερνό

Να με παρηγορεί...

Και να με σκέπει...

 

Πόσο απέραντα πονά ακόμα η ψυχή μου...

Πόσο απέραντα μου λείπεις...

 

Φίλε μου... Δάσκαλέ μου...

Πατέρα μου ακριβέ και λατρεμένε...

 

Πατέρα μου...