ΔΥΟ ΛΑΛΟΥΝ... οι εκλογές

--- Εκλογές αύριο, ελπίζω να το θυμάσαι!

--- Τώρα... σωθήκαμε!

--- Γιατί τόση απαξίωση; «Οι εκλογές είναι η γιορτή της Δημοκρατίας», δε λένε;

--- Με δουλεύεις; Ποια γιορτή, τρομάρα σου; Βλέπεις εσύ κανέναν να έχει γιορταστική διάθεση;

--- Ντάξει... δε λέω... μια μιζέρια και μια μαυρίλα την πιάνεις στον αέρα...

--- Και μια απογοήτευση και μια αγανάκτηση μη σου πω. Δυο φορές στον ίδιο χρόνο, αηδία καταντήσαμε. Άσε που τίποτε δεν με διαβεβαιώνει πως δεν θα πάμε και για τρίτη, αν δεν τα βρουν οι λεβέντες μεταξύ τους.

--- Λες;

--- Εγώ το λέω; Τα μερομήνια το λένε - και κάτι Κασσάνδρες που ελπίζω κι εύχομαι να μη βγουν αληθινές.

--- Μπα... Να δεις που θα βάλουν όλοι τις σοφές τους κεφαλές κάτω και θα βρουν μιαν άκρη, μια συνεννόηση βρε αδερφέ!

--- Να μην εκφρασθώ για τις περισσότερες από τις κεφαλές που αναφέρεις και για το τι έχουν μέσα τους...

--- Να μην εκφρασθείς, η γλώσσα σου τσακίζει κόκκαλα. Πές μου καλύτερα τι θα ψηφίσεις.

--- ΑΝ ψηφίσω, εννοείς.

--- Αυτό δεν το συζητώ - θα πας και θα πεις κι ένα τραγούδι, μην αγριέψω κι έρθω να σε πάω σούρνοντας. Άκου αν θα πάει... μεγάλε, δεν είναι απλά δικαίωμά σου, είναι καθήκον σου - ειδικά στην παρούσα τόσο κρίσιμη περίσταση.

--- Καλά, θα πάω - έτσι το είπα, για να σε τσιγκλίσω! Αλλά το τραγούδι θα το πω, το «μαύρη είν’ η νύχτα στα βουνά, μαύρη σαν καλιακούδα»...

--- Δεν θέλω πεσιμισμούς.

--- Πες μου κάτι αισιόδοξο κι αμέσως θα γίνω οπτιμιστής.

--- Δεν έχω κάτι πρόχειρο... αλλά όλο και θα υπάρχει.

--- Αλίμονο! Όπως ας πούμε ότι ο ήλιος θα ζήσει κάτι εκατομμύρια χρόνια ακόμα;

--- Λίγο τόχεις;

--- Με ξαναδουλεύεις;

--- Προσπαθώ να σε καλοπιάσω για να μου πεις τι θα ψηφίσεις τελικά.

--- Εγώ είμαι στην μεγάλη κατηγορία των αναποφάσιστων, στην κάλπη θα αποφασίσω.
--- Ωραία πολιτική συνείδηση έχεις! Άκου στην κάλπη!

--- Ενώ εσύ; Ο συνειδητοποιημένος, ο ενημερωμένος, ο αποφασισμένος; Ποιον θα τιμήσεις με την ψήφο σου;

--- Τον Κολοκοτρώνη! Εκείνον πάνω στ’ άλογο, με την περικεφαλαία!