Πέμπτη 13 Ιουλίου 2017


Ο τζίτζικας κι ο μέρμηγκας - μια μεγάλη αδικία

Γνωστός σε όλους ο μύθος του Αισώπου και άκρως διδακτικός αναφορικά με την προνοητικότητα. Ο «τεμπέλης» και «γλεντζές» τζίτζικας περνά το καλοκαίρι του τραγουδώντας πάνω στα δέντρα σε αντίθεση με τον εργατικό και προνοητικό μέρμηγκα, που μοχθεί κάτω από το λιοπύρι για να συγκεντρώσει και να αποθηκεύσει σπόρους για τον χειμώνα. Κι όταν έρχονται τα κρύα, τα χιόνια και εξαφανίζονται οι σπόροι, ο τζίτζικας λιμοκτονεί και χτυπά την πόρτα του μέρμηγκα ζητιανεύοντας φαγητό - για να πάρει την (άκρως ανάλγητη κατ’ εμέ) απάντηση «αφού τραγουδούσες το καλοκαίρι, τώρα χοροπήδα» και να δει την πόρτα να του κλείνει κατάμουτρα.

Είναι όμως έτσι; Καθόλου, φίλοι μου - και συγγνώμη για την απομυθοποίηση, μεγάλε μου Αίσωπε. Βλέπαμε χθες με τον εγγονό μου ένα βιντεάκι από την Άνδρο όπου ακούγονται τζιτζίκια και θέλησα να του δείξω πώς είναι ένα τζιτζίκι (μιας και στο βίντεο δεν φαίνονται) ψάχνοντας στο Google όπου, μαζί με τη φωτογραφία, είχε και τον κύκλο της ζωής του. Κι έμεινα έκπληκτη! Ο τζίτζικας λοιπόν, μετά από 4 μέχρι και 17 (!) ΧΡΟΝΙΑ αναμονής ως προνύμφη στο χώμα, γεννιέται κάποιο καλοκαίρι, ζει τραγουδώντας για μόνο 6 ΕΒΔΟΜΑΔΕΣ  μέχρι να προσελκύσει το ταίρι του και να αφήσει απογόνους και στη συνέχεια πεθαίνει. Φανταστείτε - τόση τεράστια αναμονή για μόνο ενάμιση μήνα ζωής!

Γι αυτό και τραγουδά ακούραστα - για να προλάβει. Γι αυτό και δεν δίνει δεκάρα για αποταμίευση καρπών - γιατί ξέρει ότι δεν θα ζει τον χειμώνα (εξ ου και τα εισαγωγικά στις λέξεις «τεμπέλης» και «γλεντζές» πιο πάνω). Κι έτσι δικαιώνεται ο έρμος ο τζίτζικας, ο τόσο αδικημένος από τον μύθο του Αισώπου(και πάλι συγγνώμη, μεγάλε μου μυθοποιέ) χωρίς ωστόσο να ακυρώνεται και το ηθικό του δίδαγμα: η προνοητικότητα είναι ο μόνος τρόπος για να προλαβαίνουμε τα χειρότερα!


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου