Άντε στο καλό πια!

Σε γνώρισα πριν πολλά χρόνια. Παιδούλα ήμουν και με ξεγέλασες. Στην αρχή με γοήτευσες, ήσουν τόσο διαφορετικός κι ενδιαφέρων. Μετά άρχισες να με κουράζεις. Έρχεσαι χωρίς να σε θέλω και φεύγεις όποτε σου καπνίσει - ευτυχώς δηλαδή. Με κλείνεις μέσα στο σπίτι, έχεις εκρήξεις θυμού, σκοτεινιάζεις συχνά, μελαγχολώ. Με αναγκάζεις να φορώ ρούχα κλειστά μέχρι το λαιμό που καθόλου δεν μου αρέσουν - αλλά δεν μπορώ να κάνω κι αλλιώς, είσαι καταπιεστικός.

Κάθε χρόνο τα ίδια. Σε βαρέθηκα, τ' ακούς; Κι αποφάσισα σήμερα, του αγίου Βαλεντίνου, να σε διώξω για μια ακόμη φορά. Κι ας ξέρω πως θα ξανάρθεις και πως δεν μπορώ να κάνω τίποτε για να σε αποφύγω. Τουλάχιστον να έχω την ικανοποίηση πως σου τα είπα έξω από τα δόντια.

Χειμώνα, σε βαρέθηκα! Άντε στο καλό πια!