Πουλιά κυνηγημένα…

Και ξαφνικά μαύρισε ακόμα πιο πολύ ο ουρανός... κι ένα σμήνος πουλιά, κυνηγημένα από τον αέρα και την φορτωμένη με βροχή ατμόσφαιρα, σκέπασαν τη γειτονιά.
Στάθηκα και τα κοιτούσα μελαγχολική. "Σαν τα παιδιά μας", σκέφτηκα, "τα φευγάτα σε άλλες γειτονιές, σε άλλες χώρες... Κυνηγημένα από την κρίση και την φορτωμένη με απογοήτευση πραγματικότητα..."
Παιδιά μου... παιδιά μας... να είστε καλά όπου κι αν είστε...
Η αγάπη, οι σκέψεις και οι ευχές μας πάντα μαζί σας...