Μια κάρτα ονειροπολεί

Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό. Είμαι μια από τις λίγες, πλέον, χριστουγεννιάτικες κάρτες, που πραγματοποίησαν το όνειρό τους - να τις επιλέξει ένας άνθρωπος με ευαισθησία, να γράψει πάνω τους ευχές από καρδιάς και να τις στείλει στους αγαπημένους του για τις γιορτές.

Σπάνιο πράγμα πια στις μέρες μας. Χρόνια τώρα έχει σταματήσει αυτή η αλληλογραφία, τουλάχιστον όπως την θυμούνται οι μεγαλύτερες αδελφές μου που έτυχε να ξεμείνουν στο ράφι του βιβλιοπωλείου. Και τι δεν μας λένε εμάς τις νεότερες για εκείνα τα όμορφα, αξέχαστα χρόνια! Για τον κόσμο που έμπαινε στο μαγαζί. Για τις ώρες που ξόδευε διαλέγοντας κάρτες. Για τις ουρές στα ταχυδρομεία. Για τα κοντινά ή μακρινά ταξίδια που έκαναν. Για τη χαρά που έφερναν στα μάτια των τυχερών που τις υποδέχονταν. Για την τιμητική θέση δίπλα στο χριστουγεννιάτικο δέντρο. Για την ευλαβική φύλαξή τους κατόπιν μέσα σε ειδικό φάκελο νοσταλγίας μαζί με τις αδελφές τους των προηγούμενων χρόνων. 

Πού πήγαν όλα αυτά αλήθεια;  Τα σάρωσε όλα η τεχνολογία - κι έχει μια μελαγχολία τούτη δω η αλλαγή. Πρώτα χάθηκαν τα γράμματα, τα αντικατέστησαν τα τηλεφωνήματα. Εκεί κοντά χαθήκαμε κι εμείς ή μάλλον ελαττωθήκαμε - ευτυχώς υπάρχουν ακόμη κάποιοι ευαίσθητοι που μας επιλέγουν. Ύστερα μειώθηκαν και τα τηλεφωνήματα, τα πήραν φαλάγγι το διαδίκτυο και τα ηλεκτρονικά μηνύματα από τα κινητά και τα κομπιούτερ με τις φατσούλες και τις καρδούλες. Κι έγιναν όλα λίγο απρόσωπα, λίγο κοινότυπα, λίγο της εύκολης λύσης. Γράμματα από το πληκτρολόγιο χωρίς καμιά προσωπικότητα, με την ίδια γραμματοσειρά, χωρίς την μοναδική προσωπικότητα της χειρόγραφης αφιέρωσης.

Κι όμως εγώ στάθηκα τυχερή. Με επέλεξαν δυο νέα παιδιά μαζί με άλλες αδελφές μου και με έστειλαν σαν και τότε, παλιά, στους αγαπημένους τους. Κι ήταν όλα τόσο όμορφα! Όταν έγραφαν τις ευχές. Όταν ταξίδευα με το αεροπλάνο. Όταν έφτασα στο γραμματοκιβώτιο και περίμενα με λαχτάρα να με παραλάβουν. Όταν είδα τη χαρά στα μάτια τους καθώς άνοιγαν τον φάκελο και διάβαζαν τα μέσα λόγια. Όταν με απόθεσαν τρυφερά δίπλα στο χριστουγεννιάτικο δέντρο - το όνειρο κάθε κάρτας. Όταν άκουσα την Βασιλική να ψιθυρίζει συγκινημένη «σας ευχαριστώ, παιδιά μου».

Σας ευχαριστώ κι εγώ, παιδιά της – και χρόνια σας πολλά!