Ελληνίδα μάνα

Το τέλειο παιδί

-          Μπορώ να σε απασχολήσω λιγάκι;

-         Και το ρωτάς; Πέρνα μέσα, βάζω καφεδάκι.

-         Συγγνώμη βρε φιλενάδα για την πρωινή επίσκεψη αλλά κάπου πρέπει να μιλήσω.

-         Άσε τις συγγνώμες, μεταξύ μας τώρα; και πες μου - τι τρέχει.

-         Αυτό είναι το θέμα - ότι δεν τρέχει.

-         Ο ποιος;

-         Ο εγγονός μου.

-         Ο Μιχαλάκης; Αυτό το τόσο ευγενικό και ήσυχο πλάσμα;

-         Αυτός. Έκλεισε τα δώδεκα κι ενώ θα έπρεπε να χαλάει τον κόσμο στο παιχνίδι και στο τρεχαλητό, εκείνος κάθεται όλη μέρα μέσα στο σπίτι και χαζεύει τηλεόραση.

-         Τηλεόραση; Εντύπωση μου κάνει. Να μου έλεγες ότι ξεχνιέται στο κομπιούτερ να το καταλάβω - αλλά τηλεόραση;

-         Άστα… Ό,τι βλακεία υπάρχει, την παρακολουθεί - αφού τελειώσει με τα μαθήματα, εκεί δεν υπάρχει θέμα, πρώτος μαθητής.

-         Καλά - και δεν βγαίνει έξω να παίξει στη γειτονιά, φίλους δεν έχει;

-         Έχει έναν της ίδιας συνομοταξίας. Ή θα παίζουν στον υπολογιστή ή θα βλέπουν τηλεόραση.

-         Κάποιο άθλημα, κανα μπάσκετ, καμιά μπάλα; Τίποτε;

-         Τίποτε. Ασχολήθηκε κάποια στιγμή και με τα δυο αλλά δεν φτούρησαν, δεν ήτανε, λέει, καλός.

-         Ε καλά - δεν είναι όλοι Αντετοκούμπο αλλά και τι σημασία έχει; Για άθληση και διασκέδαση πάει, όχι για να διακριθεί.

-         Εκεί είναι το πρόβλημα - ότι αυτός ό,τι κάνει, το κάνει για να διακριθεί.

-         Κακό αυτό. Καλές οι διακρίσεις αλλά όχι και το παν.

-         Κοίτα φιλενάδα μου… το έχω ψάξει πολύ γιατί με απασχολεί και πολύ κι έχω κάνει πολλές κουβέντες με την κόρη μου. Μέχρι και μια φίλη μου ψυχολόγο ρώτησα γιατί αυτή του η απομόνωση με τρομάζει κάπου. Ωστόσο ήθελα και τη δική σου γνώμη, δυο αγόρια μεγάλωσες και μια χαρά παλικάρια έγιναν.

-         Και βέβαια, αλίμονο - αν και τα δικά μου δεν συμμαζεύονταν από τα γήπεδα του μπάσκετ και τις αλάνες.

-         Μακάρι κι ο δικός μας…

-         Για πες μου, πού κατέληξες με το ψάξιμο;

-         Η κόρη μου από μικρό τον πίεζε. Και της τάλεγα - άσε το παιδί να είναι παιδί, να κάνει τις κουταμάρες και τις αταξίες του, να χαρεί την ανεμελιά του.

-         Δεν την έπεισες να υποθέσω.

-         Καθόλου όμως. Είχε βάλει στόχο να κάνει το τέλειο παιδί. Να είναι ευγενικό με όλους, άψογο στους τρόπους, να προσέχει πώς μιλάει, να είναι πρώτος μαθητής (μιας και είναι εύστροφος και τα παίρνει), να διακρίνεται σε ό,τι κάνει γενικά.

-         Μέχρις σε ένα σημείο συμφωνώ - αλλά κάπου ξέφυγε το πράγμα, σωστά;

-         Σωστά. Έβαλε το παιδί σε καλούπια, σε νάρθηκα. Μικρότερος ήταν αυθόρμητος, ανέμελος, έκανε φασαρία, έκανε και ζημιές, έμπηγε και τα κλάματα σαν όλα τα παιδάκια.

-         Και τώρα;

-         Τώρα είναι σαν ρομποτάκι. Σχολείο, σπίτι, διάβασμα, αγγλικά. Του αρέσει η μουσική, ήθελε να μάθει κιθάρα. Ανένδοτη η κόρη μου, πιάνο θα μάθεις.

-         Και έμαθε;

-         Πήγε για λίγο, εγκατέλειψε. Κάτι που δεν του άρεσε, κάτι που δεν ήταν όσο καλός ήθελε η μάνα του, τα παράτησε. Το ίδιο και με το μπάσκετ, το ίδιο και με όλα. Δεν είμαι τέλειος, τα παρατάω.

-         Πραγματικά έχεις πρόβλημα φιλενάδα μου.

-         Έχει κι άλλο. Σταμάτησε να μιλάει αυθόρμητα, να συμμετέχει σε συζητήσεις - απλές, οικογενειακές, μεταξύ μας. Μιλάει μόνο όταν τον ρωτάει κάποιος κι αυτό μονολεκτικά και πάντα ρίχνοντας λοξές ματιές στη μάνα του, μπας και του ξεφύγει καμιά κουταμάρα. Έγινε ένα παιδί κλειστό, απόσκιο, μελαγχολικό - παραφυλάει τον ίδιο του τον εαυτό μπας και ξεφύγει από τα πλαίσια που του έχουν οριστεί.

-         Η φίλη σου η ψυχολόγος τι είπε;

-         Αυτά που λέω κι εγώ καιρό τώρα αλλά πιο επιστημονικά. Ότι τον καταπιέζουν πολύ, του έχουν φορτώσει ενοχές «εκ προοιμίου», πριν κάνει καν το όποιο ολίσθημα, και τρέμει μη και δεν φανεί αντάξιος των προσδοκιών των γονιών του.

-         Ο γαμπρός σου τι λέει;

-         Μια από τα ίδια. Στην πρέσα τον έχει κι αυτός, να του γίνει ο γιος-υπόδειγμα.

-         Καλή μου δεν θέλω να σε τρομάξω αλλά φοβάμαι πως θα το χάσετε το παιδί. Μεγαλώνει, μπαίνει στην εφηβεία, θα τα δει αλλιώς τα πράγματα, θα του γυρίσει το μάτι κάποια στιγμή και θα τα βροντήξει όλα με ό,τι κι αν σημαίνει αυτό.

-         Αυτό φοβάμαι κι εγώ, δεν με τρομάζεις εσύ, με τρώει η αγωνία χρόνια τώρα. Όλα παίζουν - από το να γίνει ο χειρότερος μαθητής μέχρι να μπλέξει με εντελώς ακατάλληλες παρέες και να τον ψάχνουμε σε ύποπτα στέκια. Από την άλλη μπορεί και να μην κάνει τίποτε από όλα αυτά και να βγάλει μια ωραιότατη κατάθλιψη - γιατί σε καλό αποκλείεται να μας βγει όλο αυτό.

-         Η κόρη σου - μόνο αυτή είναι σε θέση να ανατρέψει την κατάσταση. Αν μπορεί κι αν προλαβαίνει κι αυτή. Πρέπει εξάπαντος να μιλήσει με ειδικό.

-         Εκεί κατέληξα κι εγώ - και σ’ ευχαριστώ που με άκουσες, με ανακουφίζει που συμφωνείς με τη σκέψη μου.

-         Εγώ σ’ ευχαριστώ που με εμπιστεύτηκες - κι εύχομαι να πάνε όλα καλά με το παλικαράκι σας.