Δευτέρα 23 Ιουλίου 2018



Οι άθλοι του Ηρακλή

Το κλάδεμα



Αχ και πού να σας τα λέω τι πλάκες μεγάλες είχαμε χτες που είπε ο μπαμπάς στη μαμά ότι θα ανέβει στα κεραμίδια για να κόψει, λέει, ένα κλαδί της ελιάς που ήταν μπροστά στο πιάτο του ΟΤΕ (μη με ρωτήσετε, δεν έχω ιδέα τι είναι αυτό, εγώ ξέρω μόνο το πιάτο που τρώω) γιατί, λέει, του έκοβε το σήμα (ούτε κι αυτό ξέρω τι  είναι και πώς ένα κλαδί μπορεί να κόβει, μαχαίρι είναι; ) κι είπε η μαμά «πρόσεχε χριστιανέ μου μην πέσεις στην ηλικία σου» κι ο μπαμπάς κάτι μουρμούρισε στα γαλλικά αλλά δεν κατάλαβα γιατί ακόμα δεν έχω αρχίσει αυτή τη γλώσσα και μου είπε ο Ρόμπι «ευτυχώς που τα είπε μέσα από τα δόντια του και δεν τον άκουσε η μαμά» γιατί αυτός κατάλαβε, ξέρει γαλλικά, του τα έμαθαν πέρσι το καλοκαίρι που ήρθαν τα ανθρωποκουταβάκια εγγονάκια της μάνας που μένουν στη Ζενέβ (όχι τη γάτα μας, την πόλη) και μιλάνε γαλλικά και πάνω που πήγα να τον ρωτήσω τι είπε άρχισε ο μπαμπάς να ρίχνει κάτω κάτι κλάρες τεράστιες και μας έβαλε η μαμά τις φωνές «φύγετε από δω, θα σας έρθει κανα κλαδί στο κεφάλι» και φόρεσε τις αγαπημένες μου γαλότσες της, εκείνες που αρπάζω και μασουλάω και τις πάω βόλτα στον κήπο και με κυνηγάει, κι άρχισε να κουβαλάει τις κλάρες και το είδαμε κι αυτό, τη μάνα με ένα αστείο σορτς να κάνει τον αχθοφόρο, κι εγώ χοροπήδαγα τριγύρω και μπερδευόμουν στα πόδια της και τότε με έπιασε και μας έβαλε με τον Ρόμπι στη βεράντα κι έκλεισε και τα πορτάκια κι εγώ νευρίασα πολύ που έχανα το πανηγύρι και νευρίασα και με τον αδερφό μου που καθόταν ατάραχος σαν τον Βούδα και του είπα «σήκω αδερφέ, κάνε την επανάστασή σου ενάντια στην καταπίεση» κι εκείνος έβαλε κάτι γέλια που τον άκουσε όλο το λαγκάδι και μου είπε «σιγά τα αίματα Ρετσέ!» κι εγώ τον ρώτησα ποιος είναι αυτός ο  Ρετσές κι εκείνος ξανάβαλε τα χαχανητά και μου είπε «είναι δύο λέξεις  - ρε Τσε» αλλά δεν μου είπε ποιος είναι ο Τσες κι ούτε και η μαμά είχε χρόνο να μου εξηγήσει που είχε πιαστεί η μέση της με τις κλάρες κι έλεγε κι εκείνη κάτι γαλλικά στον μπαμπά κι έτσι έμεινα με την απορία και θέλω να μου πείτε εσείς αν είναι καλός αυτός ο Τσες (οπότε θα πάω να γλύψω τη μούρη του Ρόμπι) ή είναι κακός (οπότε θα πάω να του δαγκάσω το αυτί του το τεράστιο - άλλη πονεμένη ιστορία κι αυτή, θα σας την πω την επόμενη φορά) και καλό μεσημέρι σε όλους.


















Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου