Οι άθλοι του Ηρακλή

«Sugar baby love»

Της έχει κολλήσει της μάνας κι όλο το ψιλοτραγουδάει κι εγώ παίρνω ανάποδες και συγχίζομαι που ξεχνάει πως  τα αγγλικά μου είναι τέλεια και μια χαρά καταλαβαίνω πως την λέει Σούγκαρ αγαπούλα μου και γιατί δεν λέει και Hercules baby love και σιγά την αγαπούλα, εγώ την αγαπάω πιο πολύ τη μάνα γιατί η μάνα είναι δικιά μου, άντε και του Ρόμπι και του Μαξ και της Νέλης και της Μελίτας και των γατιών μας και σαν πολλοί να μαζευτήκαμε, μας μπαστακώθηκε κι η καινούργια στο σβέρκο να κάνει χαρές στη μάνα κι εγώ να γίνομαι πρασινόμαυρος και ναι, το παραδέχομαι ότι ζηλεύω, πάντα ζήλευα και τα άλλα σκυλοαδέλφια μου αλλά εμπάσηπεριπτώση (κάνω και σαρδάμ από την σύγχιση) εκείνα τα βρήκα εδώ και όσο νάναι το είχα πάρει απόφαση, άσε που είναι μεγάλα πια και δεν της πολυκάνουν χαρές, αλλά τούτη δω η Σούγκαρ είναι μικρή, πιο μικρή από μένα, κι όλο χοροπηδάει πάνω της κι εγώ την αγριεύω κι η μάνα με μαλώνει και μου λέει μη Ηρακλή, να την αγαπάς την κουταβίτσα γιατί είναι πολύ κακοπαθημένη που ήταν μωρό αδέσποτο στο βουνό όταν την βρήκε κάποιος κύριος Δήμος και μετά την πήρε μια κυρία στο σπίτι της αλλά της την κοπάναγε συνέχεια και τότε θυμήθηκα πού την είχα ξαναδεί αυτήν την φάτσα με την μάσκα, είχε ξανάρθει σπίτι μας μια φορά που το είχε σκάσει, και μετά η κυρία την ξαναγύρισε στον κύριο Δήμο και μετά κάπως ξαναβρέθηκε στο βουνό και την έψαχνα, είπε η μάνα, πολύ καιρό και τελικά την βρήκα και τώρα θα μείνει μαζί μας μέχρι να την δει και να την αγαπήσει μια άλλη μαμά και να την πάρει στο δικό της σπίτι κι εγώ την άκουγα προσεχτικά γιατί από όλο τούτο το κατεβατό το μόνο που με ενδιέφερε είναι αυτό το τελευταίο, ότι δεν θα την φουσκωθούμε για πάντα αλλά μόνο μέχρι να βρει μια άλλη μαμά και να αφήσει ήσυχη την δικιά μου, κι έτσι μαλάκωσα λιγάκι και την είδα με άλλο μάτι, το αγαπησιάρικό μου το μάτι, γιατί για να λέμε και του στραβού το δίκιο είναι πολύ καλόβολο κορίτσι και με σέβεται κιόλας μιας και είμαι μεγαλύτερος και τρεχολογάμε όλη μέρα στον κήπο και γαυγίζουμε τα σκυλιά που περνούν απ’ έξω και κάνουμε μαζί τις ματσολιές οπότε τρώω την μισή κατσάδα από τη μάνα εγώ και την άλλη μισή αυτή και τέλος πάντων ας μείνει μαζί μας μέχρι να βρεθεί η καινούργια της μαμά και γι αυτό σας παρακαλώ, φιλαράκια μου, πάρτε την εσείς ή πέστε στους δικούς σας φίλους πως έχουμε μια πολύυυυ καλή κουταβίτσα ενός χρόνου και να την πάρουν σπίτι τους να την αγαπάνε κι όποιος την κάνει παιδάκι του θα του χαρίσω το βιβλίο μου που θα βγει σε λίγο καιρό και με αφιέρωση μάλιστα!