Facebook «φίλοι»

 

Facebook «φίλοι»

Υπάρχουν κάτι Facebook «φίλοι» με τους οποίους δεν έχεις μιλήσει ποτέ.

Κάποια στιγμή έκανες αποδεκτό το αίτημα φιλίας τους είτε επειδή είχαν κάτι ενδιαφέρον στο προφίλ τους (αληθινό ή ψεύτικο, ελέγχεται αυτό) ή επειδή είχαν διασταυρούμενη φιλία με φίλους που γνωρίζεις και εκτιμάς (πώς λέμε «ο φίλος του φίλου μου και δικός μου φίλος»; Ουδέν αναληθέστερον και παραπλανητικότερον!)

Δεν έχετε μιλήσει ποτέ λοιπόν, δεν έχετε πει έστω μια καλημέρα, ένα «χρόνια πολλά» βρε αδερφέ. Συχνά δεν γνωρίζεις/θυμάσαι καν αν ανήκουν στους φίλους σου, δεν έχετε εν ολίγοις καμία επαφή πλην της αρχικής σύνδεσης.

Και ξαφνικά, μια ωραία πρωία (ή εσπέρα, δεν έχει να κάνει) εμφανίζονται σχολιάζοντες κάποια σου ανάρτηση/σκέψη/δήλωση. Επικριτικά πάντα εκτός ελαχιστοτάτων εξαιρέσεων που απλά επιβεβαιώνουν -κλασσικά- τον κανόνα. Αγενώς συχνότατα και επιθετικά σε καλό ποσοστό. 

Αναρωτιέσαι «ποιος/ποια είναι αυτός/αυτή». Απαντάς ευγενικά (καθ’ ότι οικοδεσπότης του προφίλ σου) άσχετο αν εκείνοι επιμένουν να είναι εριστικοί/επιθετικοί/αγενείς. Και, μη θέλοντας να ρίξεις το επίπεδό σου χαμηλά σαν το δικό τους (γιατί αλλιώς δεν καταλαβαίνουν), απλά κλείνεις την συζήτηση και προχωράς σε διαγραφή - τα αρνητικά άτομα δεν (πρέπει να) έχουν θέση στη ζωή μας, έστω την διαδικτυακή.

Και μένεις με την απορία - μετά από τόσο μακρόχρονη και πλήρη σιγή και απουσία πού στο καλό «ανακάλυψαν» την ανάρτησή σου και μπήκαν ανεμίζοντας παντιέρες; Σερφάρουν άσκοπα ψάχνοντας ευκαιρία να εκτονώσουν συμπλέγματα κι απωθημένα; Με ιεραποστολικό ζήλο ενίοτε λες και είναι ταμένοι σε υπέρτατη αποστολή;

Όχι πως έχει σημασία να βρεις απάντηση, δεν αξίζει τον κόπο - όπως δεν αξίζουν κι αυτοί οι ίδιοι τον κόπο. Ρητορικές οι ερωτήσεις μου λοιπόν - έτσι, κουβέντα να γίνεται!