Η συνέντευξή μου στο ηλεκτρονικό περιοδικό "Ανθρώπων Έργα", τεύχος Μαΐου 2014, για την οποία ευχαριστώ θερμά τον Σάββα Τριανταφυλλίδη, εκδότη και ψυχή του περιοδικού! 

1    1) Γεννηθήκατε στην Βέροια σε μια πόλη που λατρεύετε, όμως καταλήξατε στην Αθήνα. Θα θέλαμε να μας πείτε δυο λόγια για τα παιδικά σας χρόνια και τα εφηβικά σας όνειρα.

Η  Βέροια είναι για μένα το λίκνο μου, η πατρίδα της καρδιάς μου. Είναι η πόλη που με αγκάλιασε από τη στιγμή που γεννήθηκα και  που μου χάρισε ξένοιαστα, υπέροχα παιδικά χρόνια γεμάτα αγάπη, όμορφες εμπειρίες και ατέλειωτες ώρες παιχνιδιού. Είχα την τύχη να τη ζήσω σε εποχές ήσυχες, απονήρευτες θα έλεγα, όταν νιώθαμε ασφαλείς να την σεργιανίζουμε από την μια της άκρη μέχρι την άλλη χωρίς να ανησυχούν οι γονείς μας και χωρίς να φοβόμαστε εμείς. Εκεί τελείωσα το 5^ο Δημοτικό Σχολείο, το οποίο στέκεται ακόμη επιβλητικό όπως το γνώρισα και που είναι τόπος προσκυνήματος για μένα – μια κολυμβήθρα του Σιλωάμ (όπως εξ άλλου και όλα τα εκεί αγαπημένα μου μέρη) που με αναβαπτίζει κάθε φορά που επισκέπτομαι την πόλη που με μεγάλωσε. Κι είναι αυτή η Βέροια, η δική μου γειτονιά και πόλη,  που  επέλεξα για να φιλοξενήσει τις ζωές των ηρωίδων του δεύτερου βιβλίου μου με τίτλο «Πάροδος Μουσών Εννέα» που βρίσκεται υπό έκδοση.

Τα εφηβικά μου χρόνια ήταν αρκετά μοναχικά μιας και οι συνεχείς μετακινήσεις των δασκάλων γονιών μου (λόγω μεταθέσεων και αλλαγής κατοικίας) με ανάγκασαν να αλλάξω τέσσερα γυμνάσια/λύκεια - με αποτέλεσμα να χάνω τις φιλίες μου πάνω που τις στέριωνα. Είχα όμως πάντα τα βιβλία μου να με συντροφεύουν στον ελεύθερο χρόνο μου - το διάβασμα ήταν και είναι μια από τις μεγαλύτερες απολαύσεις μου από την πολύ μικρή ηλικία των τριών χρόνων, όταν για πρώτη φορά έβαλα γράμματα στη σειρά και σχημάτισα λέξεις.

2       2) Λατρεύετε την ελληνική γλώσσα και τον προφορικό και γραπτό λόγο. Ωστόσο ακολουθήσατε την Ιατρική. Ποιος ήταν ο παράγοντας που έπαιξε καθοριστικό ρόλο ώστε να πάρετε την απόφαση αυτή;

Το δίλημμα μεταξύ Φιλολογίας και Ιατρικής ήταν πραγματικά πολύ μεγάλο όσο κι αν είναι τόσο διαφορετικές αυτές οι δυο επιστήμες. Η Φιλολογία αναμενόμενη επιλογή δεδομένης της πραγματικά μεγάλης μου αγάπης για την Ελληνική γλώσσα. Ωστόσο η Ιατρική έχει το στοιχείο της προσφοράς στον Άνθρωπο σε μια δύσκολη στιγμή της ζωής του (κάτι το οποίο με γοήτευε και συνέχισε να με γοητεύει όλα τα χρόνια που την υπηρέτησα) καθώς και το στοιχείο της δυσκολίας,  άρα της πρόκλησης - πάντα μου άρεσαν τα δύσκολα και οι προκλήσεις!  Ήταν, ας πούμε, ένα στοίχημα που έβαλα με τον εαυτό μου (ήμουν πολύ καλή μαθήτρια) με την έννοια του ότι «αφού μπορείς να το πετύχεις, γιατί να μην το στοχεύσεις;» Κι έτσι βρέθηκα στην Ιατρική Σχολή Αθηνών και με πολύ καλή σειρά.

3    3) Πότε μπήκε το μικρόβιο της συγγραφής για πρώτη φορά στην ζωή σας;

Θεωρώ πως ήταν πάντα «εκεί» - από το να γράφω καλές εκθέσεις στα σχολικά μου χρόνια μέχρι το να δίνω λογοτεχνική μορφή ακόμα και στις εργασίες και τις παρουσιάσεις που έκανα  στα Ιατρικά συνέδρια! Η πραγματική όμως απόφαση να γράψω βιβλίο πυροδοτήθηκε πολλά χρόνια πριν, από την έντονη επιθυμία μου να καταγράψω την ιστορία των γονιών μου, την ιστορία της γνωριμίας και της αγάπης τους . Κι ήταν οι επαγγελματικές και οικογενειακές μου υποχρεώσεις (που απορροφούσαν όλον μου τον χρόνο) η αιτία που καθυστέρησε την συγγραφή του – υλοποίησα αυτή μου την επιθυμία μόλις ο ελεύθερος χρόνος μου έγινε λίγο περισσότερος.

      4) Τον Δεκέμβριο του 2010 κυκλοφορεί το πρώτο σας βιβλίο με τίτλο «Το βαλς μιας ζωής» από τον εκδοτικό οίκο Ιβίσκος. Πρόκειται για μια αληθινή ιστορία η οποία εξελίσσεται στα χρόνια του εμφύλιου και στην οποία περιγράφετε τον τρόπο που γνωρίστηκαν o Ορέστης και η Χριστίνα καθώς και τις φουρτούνες που πέρασαν για να είναι μαζί. Θα θέλατε να μας πείτε δυο λόγια για το βιβλίο αυτό και για το πώς προέκυψε η συγγραφή του; Από πού αντλήσατε όλες τις πληροφορίες, μιας και δεν πρόκειται για ένα μυθιστόρημα αλλά για μια πραγματική ιστορία;

Όπως ανέφερα προηγουμένως, η συγγραφή του «Βαλς μιας ζωής» ήταν για μένα η πραγμάτωση ενός ονείρου ζωής και η απόδοση τιμής και σεβασμού στους δυο εξαιρετικούς ανθρώπους που είχα την ευτυχία να έχω για γονείς.  Η ιστορία τους είναι από μόνη της πολύ ενδιαφέρουσα, με πολλές ανατροπές και έντονες συγκινήσεις. Γεννήθηκε μέσα στη φωτιά του εμφύλιου, την άντεξε και την ξεπέρασε για να βρεθεί στη συνέχεια μπροστά σε ένα νέο πόλεμο, ενδοοικογενειακό αυτή τη φορά, που χρειάστηκε ίσως μεγαλύτερο αγώνα για να ξεπεραστεί και να μπορέσουν να είναι μαζί οι δυο ερωτευμένοι νέοι.

Όσο για την πηγή των πληροφοριών μου, ήταν όλα καταγραμμένα μέσα μου από την πρώιμη παιδική μου ηλικία – από συζητήσεις ανάμεσα στους γονείς μου ή ανάμεσα στη μητέρα μου και τις αδελφές της, τις οποίες παρακολουθούσα με μεγάλη προσοχή, όσο κι αν οι «μεγάλοι» νόμιζαν ότι έπαιζα με τα παιχνίδια μου και δεν έδινα προσοχή. Τα έμαθα λίγα λίγα και σκόρπια, σαν κομμάτια ενός παζλ, που μεγαλώνοντας έβαλα στη θέση τους και μου έδωσαν μια πραγματικά γοητευτική και ενδιαφέρουσα εικόνα. Όσο για τα κομμάτια που έλειπαν ή ήταν ασαφή, εκεί στάθηκε πολύτιμος αρωγός και συνοδοιπόρος μου ο πατέρας μου, ο «Ορέστης» της ιστορίας.

5    5) Πόσος καιρός χρειάστηκε για να τελειώσετε την συγγραφή του και ποια ήταν τα συναισθήματά σας όταν αυτό συνέβη.

Η συγγραφή του «Βαλς» κράτησε δυόμισυ χρόνια. Υπήρχαν περίοδοι που έγραφα πυρετωδώς μέχρι τα ξημερώματα και άλλες που κοιτούσα την οθόνη του υπολογιστή σαν να ήταν εξωγήινο είδος! Αν και η ιστορία ήταν «εκεί», δεδομένη, υπήρξαν κεφάλαια που με δυσκόλεψαν αρκετά – κυρίως εκείνα που αναφέρονταν στη σχέση τους και τις προσωπικές τους στιγμές και που έπρεπε να αποδοθούν με όλον τον σεβασμό και την τρυφερότητα που ένιωθα για εκείνους.

Όταν έβαλα την τελευταία τελεία στο κείμενο, ένιωσα (πέρα από τη χαρά και την ικανοποίηση για την ολοκλήρωση μιας προσπάθειας) μια αίσθηση εκπλήρωσης χρέους και έναν μικρό θρίαμβο για την επίτευξη ενός δύσκολου, για μένα, στόχου – η επιτυχής (θέλω να πιστεύω) ανταπόκριση στην πρόκληση που ανέφερα προηγουμένως!

6) Ποια ήταν η αντίδραση των γονιών σας όταν διάβασαν το βιβλίο σας;

Ο πατέρας μου ήταν δίπλα μου σε όλη τη διάρκεια της συγγραφής, διάβαζε πρώτος το κάθε κεφάλαιο που τελείωνε και υπήρξε ο πιο ένθερμος αλλά, ταυτόχρονα, ο πιο αυστηρός κριτής/αναγνώστης μου.  Ωστόσο όταν πήρε για πρώτη φορά το βιβλίο στα χέρια του συγκινήθηκε ιδιαίτερα, το διάβασε και πάλι (ολοκληρωμένο αυτή τη φορά) και μου ξαναείπε πόσο πολύ του άρεσε και πόσο καλογραμμένο είναι (πατέρας βλέπετε, με ιδιαίτερη αδυναμία στην κόρη!). Από τότε το έχει διαβάσει αρκετές φορές με την ίδια αντίδραση κάθε φορά.

Η μητέρα μου δυστυχώς δεν πρόλαβε να το διαβάσει – την χάσαμε από μακροχρόνια ασθένεια δυο μήνες πριν εκδοθεί το βιβλίο... Αλλά κάποια αποσπάσματα που της είχα διαβάσει (περιορισμένα γιατί κουραζόταν εύκολα) έδειχνε να τα απολαμβάνει και να τα εγκρίνει.

7    7) Πιστεύετε πως τα βιώματα και τα αναγνώσματα ενός συγγραφέα επηρεάζουν την γραφή του;

Θεωρώ πως οι συγγραφείς κατατάσσονται σε δυο μεγάλες κατηγορίες. Είναι εκείνοι που γράφουν γιατί έχουν κάτι να πουν, να καταθέσουν, κάτι δικό τους  - ένα κομμάτι από την ψυχή και την υπόστασή τους αυτή καθ΄αυτή. Και είναι και οι άλλοι, οι συγγραφείς που γράφουν κατ’ επάγγελμα με την στεγνή έννοια του όρου – εκείνοι που προπληρώνονται για να γράψουν ένα  βιβλίο, που γράφουν με ωράριο (ναι, το έχω διαβάσει κι αυτό σε συνέντευξη πολύ γνωστής συγγραφέως!) και μέσα σε χρονικές προθεσμίες.

Οι πρώτοι σαφώς και επηρεάζονται από τα βιώματα και τα αναγνώσματά τους – είπαμε, καταθέτες ψυχής.

Για τους δεύτερους πιθανόν να ίσχυε κάτι τέτοιο στην αρχή, στο πρώτο ή δεύτερο πόνημά τους – πριν μεταλλαχθούν σε υπαλλήλους γραφείου.

      8) Ποιοι συγγραφείς Έλληνες ή ξένοι έχουν αποτελέσει για εσάς πρότυπα;

Πρότυπα με την έννοια της μίμησης (ή της ακολούθησης κάποιας τεχνικής/δομής/έκφρασης) κανένας – και συγχωρήστε με αν ακούγετα κάπως αλαζονικό ή υπερφίαλο αυτό αλλά έτσι είναι. Γράφω αυθόρμητα, όπως ακριβώς αισθάνομαι – και τις περισσότερες φορές δεν διορθώνω το γραπτό μου, από άποψης περιεχομένου και έκφρασης εννοώ. Αυτό που (πρωτο) έγραψα, αυτό και εμφανίζεται κατά κανόνα και στο τελικό κείμενο .

Ωστόσο έχω διαβάσει τόσο πολύ στη ζωή μου που αγαπώ και θαυμάζω ιδιαίτερα πάρα πολλούς συγγραφείς – και θα αδικούσα οπωσδήποτε αρκετούς λησμονώντας τους αν έκανα απόπειρα καταγραφής ονομάτων. Μπορώ όμως να σας πω ότι τα βιβλία που με ελκύουν και με συγκινούν είναι εκείνα που έχουν ανάλυση χαρακτήρων (κάτι σαν ψυχογράφημα των ηρώων) και εμβάθυνση στις σχέσεις μεταξύ τους με ιδιαίτερη αδυναμία στις λεπτές αποχρώσεις αυτών των καταστάσεων και στην δημιουργία εικόνων μέσα από την γραφή τους.

      9) Η συγγραφική σας δραστηριότητα ωστόσο συνεχίζεται και μετά την έκδοση του βιβλίου «Το βαλς μιας ζωής». Πρόσφατα γράψατε ένα e-book μαζί με την κ. Φώφη Κυρλίδου με τίτλο «Φρίντα και Βικτώρια» το οποίο αποτελείται  από δύο ιστορίες «Η κρίση» και το «Δίλημμα». Δημοσιεύθηκε στον ιστότοπο tovivlio.net. Θα θέλαμε να μας πείτε δυο λόγια για την συλλογική αυτή προσπάθεια και για το πώς προέκυψε η συνεργασία σας;

Η συγγραφή του «Φρίντα και Βικτώρια – Η κρίση» είχε σαν αφορμή την πρόταση του ιστότοπου tovivlio.net να δοκιμάσουμε να συν-γράψουμε μια ιστορία με κάποιον συν-συγγραφέα, με  συγκεκριμένους περιορισμούς στην «αρχιτεκτονική» της μορφή (μια σελίδα ο καθένας  εναλλάξ κλπ) αλλά με απόλυτα ελεύθερο θέμα και έκταση. Η πρόκληση δεν θα μπορούσε να με αφήσει αδιάφορη (είπαμε, μου αρέσει να κονταροχτυπιέμαι με προκλήσεις), πόσω μάλλον που ο συνοδοιπόρος μου σ’ αυτό το ταξίδι ήταν «εκεί» και πλέον ή πρόθυμος και ενθουσιώδης – η πολύ αγαπημένη και στενή μου φίλη Φώφη Walter-Κυρλίδου, η οποία ανέλαβε να εκπροσωπήσει την «Φρίντα» της ιστορίας απέναντι στην δική μου «Βικτώρια». Το ταξίδι στις ζωές αυτών των δύο γυναικών ήταν μια απόλαυση για μας! Γελάσαμε πολύ γράφοντας την ιστορία τους, συγκινηθήκαμε άλλο τόσο και περάσαμε τόσο όμορφα (πιστεύω ότι αυτό «βγαίνει» και μέσα στο τελικό κείμενο) που αποφασίσαμε να γράψουμε και δεύτερο μέρος, το «Φρίντα και Βικτώρια – το δίλημμα» για να παρατείνουμε την απόλαυση του ταξιδιού αυτού!

.     10) Παρακολουθώντας την εξαιρετική σας γραφή και διαβάζοντας κατά καιρούς κείμενά σας, διαπιστώνω ότι έχετε μια τάση να αναφέρεστε κυρίως σε αληθινά γεγονότα και λιγότερο σε μυθοπλασία. Κάποια παραδείγματα είναι η συγκινητική ιστορία «Μπισκότα και λουκούμι» που φιλοξενήσαμε στο προηγούμενο τεύχος και η ιστορία του κοκάλινου σκελετού με τίτλο «Ο σκελετός του λεωφορείου» η οποία δημοσιεύθηκε αρχικά στον ιστότοπο tovivlio.net και έχουμε την τιμή να την φιλοξενούμε κι εμείς στο περιοδικό «Ανθρώπων Έργα». Είναι αλήθεια ότι έχετε μια τάση στην γραφή σας προς τα αληθινά γεγονότα ή είναι απλά κάτι που τυχαίνει;

Κατ΄αρχήν να σας  ευχαριστήσω θερμά για τον επαινετικό σας λόγο αλλά και για την πολύ σωστή διαπίστωση σχετικά με το περιεχόμενο των αφηγημάτων μου. Πράγματι η επιλογή να αναφέρομαι σε πραγματικά γεγονότα και να τα χρησιμοποιώ ως έναυσμα ή, σε κάποιες περιπτώσεις, και ως πλήρη καμβά για την καταγραφή/κατάθεση των προσωπικών μου σκέψεων και συναισθημάτων είναι απόλυτα συνειδητή και καθόλου τυχαία. Η ζωή μας είναι γεμάτη από πολύ ενδιαφέρουσες καταστάσεις και αξιοσημείωτα περιστατικά που, συνήθως, παραμένουν στην αφάνεια, παραγνωρισμένα και φαινομενικά ασήμαντα – και που το μόνο που περιμένουν είναι κάποια διαφορετική ματιά να τα ανιχνεύσει, να τα ανασύρει από το μισοσκόταδο και να αναδείξει αυτό που πραγματικά κρύβουν μέσα τους. Θέλω να πιστεύω ότι έχω αυτή τη ματιά σε αρκετά καλό βαθμό και νιώθω μεγάλη ικανοποίηση όταν καταφέρνω να φωτίσω τις αόρατες πλευρές αυτών των δεδομένων.

     11) Θα θέλαμε να μας πείτε δυο λόγια για την ποιητική σας συλλογή «Ψηφίδες» η οποία αποτελείται από 16 ποιήματα.

Οι «Ψηφίδες» εμπλουτίστηκαν με τέσσερα ακόμη ποιήματα,  έγιναν 23 συνολικά και πρόκειται να εκδοθούν σε βιβλίο στο άμεσο μέλλον.  23 ψηφίδες φαινομενικά ασύνδετες, αταίριαστες  - που όμως μπορούν να σχηματίσουν ένα αρκετά αντιπροσωπευτικό φηφιδωτό του πώς σκέφτομαι και αισθάνομαι. Γιατί η ποίηση για μένα είναι αυτό ακριβώς - αυθόρμητη έκφρασησκέψεων και συναισθημάτων που πυροδοτούνταια από γεγονότα της προσωπικής μου ζωής ή της ζωής πολύ κοντινών κι αγαπημένων μου ανθρώπων και που κάποια δεδομένη στιγμή με κατακλύζουν με  μόνη διέξοδο  να τα αποτυπώσω σε ποιητικό λόγο. Ο πεζός, που είναι και το καθαυτό πεδίο δράσης μου, δεν αρκεί, δεν μπορεί να με εκφράσει εκείνη τη στιγμή. Δεν είμαι ποιήτρια, μακράν εμού τέτοια σκεψη– απλά γράφω ποιήματα όταν και αν. Μπορεί να γράψω παραπάνω από ένα την ίδια μέρα και μετά να περάσουν έως και μήνες μέχρι το επόμενο.

      12) Κατά πόσο είναι εφικτό να είσαι μητέρα, σύζυγος, συγγραφέας; Ποια είναι η βαθύτερη αιτία που οδηγεί έναν άνθρωπο να ασχοληθεί με την συγγραφή ενώ έχει ήδη ένα φορτωμένο από υποχρεώσεις πρόγραμμα;

Να προσθέσω το «γιατρός» στο «μητέρα και σύζυγος» και να πω εδώ ότι για μένα δεν ήταν εφικτό να βάλω την ιδιότητα «συγγραφέας» στην εικόνα επί σειρά ετών – πολλών. Όσο κι αν το λαχταρούσα και το επεδίωκα, ποτέ ο χρόνος δεν ήταν αρκετός για να το καταφέρω. Έτσι είχα στείλει το όλο θέμα στις καλένδες, το είχα μεταθέσει στην μετά-συνταξιοδοτική  περίοδο της ζωής μου. Ωστόσο στάθηκα τυχερή. Κάπου, κάπως, ο ελεύθερος χρόνος μου αυξήθηκε τα τελευταία χρόνια και μπόρεσα να ασχοληθώ με την συγγραφή νωρίτερα από ότι υπολόγιζα – ευτυχώς!

Όσο για την αιτία που οδηγεί κάποιον  σ’ αυτόν τον δρόμο, μπορώ να μιλήσω μόνο για μένα – γιατί πιστεύω ότι υπάρχουν παραπάνω από μια αιτίες.  Για μένα το γράψιμο είναι απόλαυση, ταξίδι, μαγεία! Αισθάνομαι λίγο σαν τον καλλιτέχνη που παίζει κουκλοθέατρο –  που κινεί τα νήματα στις μαριονέττες. Μου δίνει μια αίσθηση παντοδυναμίας – με μια μου κίνηση στο πληκτρολόγιο μπορώ να φέρω την ευτυχία ή την δυστυχία, τον έρωτα ή το μίσος, την ευημερία ή τον αφανισμό στους ήρωές μου. Πάνω απ’ όλα όμως απολαμβάνω την δυνατότητα να εκφράζω τις δικές μου σκέψεις, τα δικά μου κατασταλάγματα ζωής, μέσα από τις δικές τους συμπεριφορές και ενέργειες. Κι αυτό, πιστέψτε με, είναι στ’ αλήθεια  μαγευτικό – και μαγικό!

     13) Πιστεύετε ότι η κρίση έχει επηρεάσει με κάποιο τρόπο τους αναγνώστες;

Αν εξαιρέσουμε τον παράγοντα «κόστος», που είναι αρκετά έως πολύ σημαντικός, δεν νομίζω ότι μπορεί να επηρεάσει ιδιαίτερα το αναγνωστικό κοινό. Οι άνθρωποι που αγαπούν το βιβλίο, το διάβασμα, το ταξίδι στο όνειρο που μπορεί να τους χαρίσει μια όμορφη ιστορία, θα βρίσκουν πάντα τρόπους να πραγματώνουν αυτή τους την επιθυμία. Οι άλλοι; Θα βρίσκουν πάντα τρόπους να το αποφεύγουν και να είναι μίζεροι!

14) Μιλήστε μας λίγο για τα μελλοντικά σας σχέδια. Ετοιμάζετε κάποιο βιβλίο;

Όπως ανέφερα και προηγουμένως, η ποιητική συλλογή μου «Ψηφίδες» είναι σε διαδικασία έκδοσης, μονοπάτι που θα ακολουθήσει και το δεύτερο βιβλίο μου με τίτλο «Πάροδος Μουσών Εννιά», η συγγραφή του οποίου ολοκληρώθηκε τον περασμένο Νοέμβριο. Ήδη έχω ξεκινήσει το τρίτο μου μυθιστόρημα με προσωρινό τίτλο «Δωροθέα» και το οποίο βρίσκεται περίπου στο μέσον της αφήγησής του ενώ περιμένουν  υπομονετικά στο συρτάρι μια σειρά από διηγήματα κι ένα θεατρικό.

1    15) Είναι γνωστό ότι αγαπάτε τα ταξίδια. Ποιο είναι το ιδανικό μέρος για τις διακοπές σας;

Πραγματικά τα αγαπώ πολύ – πάντα έλεγα ότι είναι ο καλύτερος τρόπος να ξοδεύειε κανείς τον ελεύθερο χρόνο του και τα λεφτά του! Κι είχα την τύχη να ταξιδέψω αρκετά στη ζωή μου και να γνωρίσω πολλά όμορφα μέρη.

Ωστόσο η λέξη «διακοπές» σημαίνει για μένα επιβράδυνση (έως μηδενισμού) των γρήγορων ρυθμών της καθημερινότητας και ευκαιρία να απολαύσω τις «ασήμαντες» αλλά εξαιρετικά σημαντικές μικρές χαρές της μέρας.  Υπό αυτή την οπτική γωνία ιδανικό μέρος είναι οπουδήποτε μπορώ να ξεκουραστώ, να χαλαρώσω, να απολαύσω την ανατολή και το ηλιοβασίλεμα και να γεμίσει η ματιά και η ψυχή μου με την ομορφιά της Φύσης – κατά προτίμηση κοντά σε θάλασσα, που την λατρεύω!

      16) Κατά καιρούς σας βλέπουμε να δραστηριοποιείστε  και να συμμετέχετε ενεργά στην διάσωση των μικρών τετράποδων φίλων μας. Πιστεύεται ότι ο κόσμος είναι αρκετά ευαισθητοποιημένος και ενημερωμένος;

Τα αδέσποτα είναι μια από τις μεγάλες μου αγάπες κι έγνοιες. Καταναλώνω πολλή ενέργεια, πολύ καημό και πολύ χρόνο στην προσπάθεια περίθαλψης και υποστήριξής τους. Σίγουρα ο κόσμος είναι αρκετά πιο ευαισθητοποιημένος και ενημερωμένος από ό,τι παλιότερα – αλλά έχουμε ακόμη πολύ και δύσκολο δρόμο μπροστά μας για να θεωρήσουμε ότι φτάσαμε σε ένα υποφερτό επίπεδο πολιτισμού και ανθρωπιάς σε σχέση με τα τόσο αδικημένα αυτά πλάσματα.

      17) Αν διαβάσει κάποιος την γραφή σας, θα την αγαπήσει. Αν την αγαπήσει που μπορεί να την βρει; Θα θέλαμε να μας πείτε με ποιον τρόπο και από πού, οι αναγνώστες του περιοδικού μπορούν να παραγγείλουν το βιβλίο σας «Το βαλς μιας ζωής».

Μπορούν να απευθυνθούν στο κοντινότερο βιβλιοπωλείο, να το ζητήσουν με τα στοιχεία του  («Το βαλς μιας ζωής», εκδόσεις ΙΒΙΣΚΟΣ, Βάσω Αποστολοπούλου-Αναστασίου)  και θα το έχουν στα χέρια τους μέσα σε δυο τρεις μέρες.

      18) Εκτός από το προφίλ σας στο facebook είστε και διαχειρίστρια της ομάδας «Το βαλς μιας ζωής». Με ποιον άλλον τρόπο μπορούν να έρθουν σε επικοινωνία οι αναγνώστες του περιοδικού και πού αλλού μπορούν να διαβάσουν κείμενα και ποιήματά σας;

Μπορούν να επικοινωνήσουν μαζί μου στο mail μου - vassapostol@gmail.com .  Kείμενά μου μπορεί κάποιος να βρει στο site  “http://www.tovivlio.net/ “  στην ενότητα «Δημιουργοί» καταχωρημένα στο όνομά μου – Βάσω Αποστολοπούλου – καθώς και στο blog  μου http://vassapostol.blogspot.gr/ 

      19) Ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να περάσετε στους νέους ανθρώπους;

Να βλέπετε πάντα τη ζωή με αισιοδοξία και χιούμορ και να κυνηγάτε τα όνειρά σας - και να θυμάστε: Οι καιροί ού μενετοί!

      20) Θα θέλαμε να σας ευχαριστήσουμε πολύ για την συνέντευξη που παραχωρήσατε για τις ανάγκες του ηλεκτρονικού περιοδικού «Ανθρώπων  Έργα» και να σας ευχηθούμε ολόψυχα αυτή η ζωντάνια και δημιουργικότητα που ρέει από μέσα σας, να μην στερέψουν ποτέ, μιας και ο πολιτισμός είναι αναπόσπαστο κομμάτι της Ελλάδας και οι νέοι πρέπει να βρίσκουν τα χνάρια του και να έχουν πρότυπα ανθρώπους σαν εσάς.

Εγώ σας ευχαριστώ από καρδιάς για την ευκαιρία που μου δώσατε να μιλήσω για τόσα πολλά και τόσο αγαπημένα μου θέματα. Εύχομαι το «Ανθρώπων Έργα» να συνεχίσει την εντυπωσιακά ανοδική του πορεία στον χώρο της Λογοτεχνίας και της Τέχνης και να μας δίνει πάντοτε την ευκαιρία να απολαμβάνουμε τα εκλεκτά του άρθρα και την υψηλής ποιότητας ενημερωση που μας προσφέρει. Να είστε πάντα όλοι καλά!