Δεν υπάρχει σωστή στιγμή να αναφερθείς σε μια οδυνηρή απώλεια... Ποτέ δεν είναι νωρίς, ποτέ δεν είναι αργά... Κι από την άλλη, κάθε στιγμή είναι σωστή - και μόνο η δική σου ψυχή το ξέρει αυτό...

Κι όταν αποφασίσει εκείνη, θα σου πει και το πότε και το τι θα ακουμπήσεις σαν κατάθεση πάνω στη μνήμη εκείνων που έφυγαν... σαν ένα λουλούδι, σαν ένα χάδι... 

Μια κατάθεση που θα κάνεις ξανά... και ξανά... με την ίδια γλυκόπικρη γεύση κάθε φορά... Μόνο που ο πόνος θα γίνεται πιο γλυκός... και θα νιώθεις μια τρυφερή νοσταλγία να παίρνει σιγά σιγά τη θέση του...

Καληνύχτα, αγαπημένοι μας Απόντες...