Κλέφτης ονείρων                  

Σου ’κλεψε τη γαλήνη της ψυχής

Εκείνη... την ανεκτίμητη...

Και στοίχειωσε τις νύχτες σου

Με ύπνο γεμάτο αγρύπνια...

 

Σου σκοτείνιασε το ηλιοβασίλεμα...

Γινήκαν όλα γκρίζα

Τα χρώματα τα λαμπερά,

Που τόσο αγαπούσες ν’ αγναντεύεις...

 

Σου θάμπωσε το φεγγαρόφωτο...

Σκόρπισε πάνω του στίγματα

Κόκκινα οργής και μαύρα θλίψης

Που σκέπασαν τ΄ασήμι...

 

Σου λεηλάτησε το χαμόγελο

Εκείνο, της καρδιάς σου...

Κι απόμεινε στα χείλη τα χλωμά

Μια γραμμή πίκρας χαραγμένη...

 

Ωστόσο δεν ηττήθηκες...

Βρήκες τη δύναμη εντός σου

Να δαμάσεις τον καημό

Και να συχωρέσεις...

 

Τον κλέφτη ονείρων...