Ήχοι σιωπής

 

Θυμάσαι τότε που με κοιτούσες

Κι ήταν τα μάτια σου δυο στάλες φως...

Πόσα μου χάριζες μ’ αυτό το βλέμμα

Γέμιζε χρώματα ο ουρανός...

 

Θυμάσαι τότε που μου μιλούσες

Κι ήταν τα λόγια σου παρηγοριά ...

Ώρες πολύτιμες, καταδικές μας

Και θρυμματίζονταν η μοναξιά...

 

Θυμάσαι τότε που μ’ αγαπούσες

Και κάναμε όνειρα για μια ζωή...

Ήμουν για σένανε ο κόσμος όλος

Και μ’ ονομάτιζες μοναδική...

 

Θυμάσαι τότε που μου ’πες «φεύγω,

Δεν έχεις τίποτε πια να μου πεις»...

Σκόρπισε τ΄όνειρο, χάθη η ψυχή μου

Και με τυλίξανε ήχοι σιωπής...