Συνέντευξη στη δημοσιογράφο-συγγραφέα Ρικη Ματαλλιωτακη

«Ο τίτλος του νέου βιβλίου της γιατρού- λογοτέχνιδας "Μετακόμιση"  κυρίας Βάσως Αποστολοπούλου σε προκαλεί να το διαβάσεις.

Για όσους ωστόσο δεν είχαν ακόμα την ευκαιρία να το διαβάσουν, τα λεγόμενα μιας συνέντευξη της έχουν εξίσου μεγάλο ενδιαφέρον.

Απολαύστε την!

1. «Μετακόμιση» Ωραιος τιτλος!!! Αλήθεια, από πού προήλθε η έμπνευση του βιβλίου τούτου κι από πού «μετακομίζετε» κυρία Αποστολοπούλου;

«Η μετακόμιση των χρωμάτων» ήταν ένα από τους προτεινόμενους τίτλους στη δράση «Τίτλος σπουδής» του λογοτεχνικού ιστότοπου τοβιβλίο.net, του οποίου είμαι μέλος. Μου άρεσε για την πρωτοτυπία του κι έγραψα το ομότιτλο διήγημα, με το οποίο και αρχίζει το βιβλίο.

Η «Μετακόμιση» περιλαμβάνει κείμενα, άρθρα και χρονογραφήματα που έγραψα στη διάρκεια των τριών τελευταίων χρόνων και, όπως αναφέρω και στο οπισθόφυλλο, « δημιουργήθηκε για να καλύψει τη δική μου ανάγκη συγκέντρωσης των μικρών μου παιδιών σε ένα λίκνο» μιας και τα «μεγάλα μου παιδιά», τα μυθιστορήματά μου «Το βαλς μιας ζωής» και το «Πάροδος Μουσών εννιά» έχουν ήδη πάρει το δρόμο τους.

2. Σκεφτήκατε ποτέ να δραπετεύσετε- μετακομίσετε- από την ζωή σας την ίδια;

Θεωρώ πως η ζωή μας διαμορφώνεται, σε μεγάλο ποσοστό, από τις δικές μας επιλογές και αποφάσεις χωρίς αυτό να σημαίνει πως παραβλέπω ή ελαχιστοποιώ τους παράγοντες οικογενειακό περιβάλλον, κοινωνία, πολιτικές και πολιτιστικές συγκυρίες και όλες γενικά εκείνες τις παραμέτρους που επηρεάζουν την καθημερινότητά μας είτε το θέλουμε είτε όχι.

Κάτω από αυτό το πρίσμα ο απολογισμός των δεκαετιών που αποτελούν τη δική μου ζωή είναι θετικός με όλα τα συν και τα πλην, τα λάθη και τις σωστές επιλογές, τις όμορφες και τις δύσκολες στιγμές, τις φουρτούνες και τις νηνεμίες – οπότε η απάντηση στην ερώτησή σας είναι όχι, δεν σκέφτηκα ούτε και θέλησα ποτέ να δραπετεύσω από τη ζωή μου, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είμαι στην διαρκή προσπάθεια να την βελτιώνω.

3. Δεν γνωρίζω για ποιο λόγο αλλά ο τίτλος του βιβλίου σας- χωρίς ομολογουμένως να το έχω διαβάσει- μου έκανε ένα έντονο πολιτικό κλικ. Αλήθεια, με δεδομένο όλα όσα βιώνουμε, θα αποφασίζατε ποτέ να μετακομίσετε από την πατρίδα σας;

Από την πατρίδα δεν μετακομίζεις ποτέ - αν την αγαπάς, την κουβαλάς πάντα μέσα σου όπου κι αν είσαι κι ας σε πληγώνει, όπως είπε κι ο Σεφέρης.

Από τη χώρα μου πάλι ναι, όπως μας έχει βουλιάξει η κρίση. Θα μετακόμιζα αν ήμουν μερικά χρόνια νεότερη και μου δινόταν η ευκαιρία να ασκήσω το λειτούργημα της γιατρού, που σπούδασα, σε σωστές συνθήκες που να το δικαιώνουν επιστημονικά και ηθικά (και οικονομικά, αν θέλετε), και να δίνουν την ευκαιρία και την ικανοποίηση της ουσιαστικής και απρόσκοπτης προσφοράς στον πάσχοντα συνάνθρωπο - χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν θα μου έλειπε απελπιστικά η πατρίδα και πάντα με συγκεκριμένο χρονικό ορίζοντα επιστροφής. 

4. Γνωρίζω ότι είστε σκεφτόμενο άτομο, άτομο που διαθέτει πολιτική σκέψη, πα να πει εχετε ήδη μετακομίσει από το εγώ και έχετε περάσει θριαμβευτικά στο εσείς... πέφτω έξω;

Δεν μετακομίζεις εύκολα από το εγώ - αν μετακομίζεις ποτέ. Γεννιόμαστε και μεγαλώνουμε σαν ανεξάρτητες μονάδες, συνδεδεμένες βέβαια με δεσμούς περισσότερο ή λιγότερο ισχυρούς  με άλλες μονάδες γύρω μας, αλλά ο πυρήνας της ύπαρξής μας είναι μοναχικός.

Εκείνο που κάνουμε, που μπορούμε και πρέπει να κάνουμε, εκείνο που εγώ τουλάχιστον προσπαθώ εδώ και χρόνια, είναι να τιθασσεύσουμε αυτό το «εγώ», να το κάνουμε να συνεργαστεί αρμονικά με το κοινωνικό σύνολο και να περάσουμε στη φάση του «εμείς» (όχι «εσείς») χωρίς ωστόσο να χάνουμε την ατομικότητα και την μοναδικότητα της προσωπικής μας σφραγίδας.

5. Γιατρός στο επάγγελμα της ζωης, συνταξιούχος βέβαια πια, και γραφιάς στο επάγγελμα της ψυχής... είτε έτσι είτε αλλιώς θεραπεύετε δηλαδή... το επιλέξατε το πακέτο τούτο ή προεκυψε;

Με συναισθηματικούς όρους, η ιατρική είναι η μεγάλη αγάπη και το γράψιμο ο μεγάλος έρωτας στη ζωή μου! Η πρώτη προέκυψε μέσα από την βαθιά επιθυμία μου να προσφέρω εκείνο που μπορώ στους γύρω μου και ο δεύτερος υπήρχε πάντα εκεί. Εν υπνώσει, θα έλεγα, περιμένοντας να βρει την ευκαιρία να κάνει αισθητή την παρουσία του και να διεκδικήσει τα δικαιώματά του - κάτι που έγινε το 2008, όταν άρχισα να γράφω το πρώτο μου βιβλίο, και συνεχίζεται ανελλιπώς μέχρι κα σήμερα, καταλαμβάνοντας όλο και περισσότερο χώρο στη ζωή μου μιας και, συνταξιούχος ούσα όπως είπατε, έχω περισσότερο χρόνο να του αφιερώσω πλέον.

6. Τι χρειάζονται περισσότερο οι άνθρωποι στους καιρούς μας; Τους θεραπευτές της ψυχής ή τους θεραπευτές της ζωής;

Κανέναν από τους δύο. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι να κοιτάξουμε μέσα μας με ειλικρίνεια και αυτοκριτική και να βρούμε εκεί τις δικές μας δυνάμεις για να στηρίξουμε και, αν υπάρχει λόγος, να θεραπεύσουμε τα όποια προβλήματα ζωής και ψυχής με τον καλύτερο δυνατό τρόπο - ακουμπώντας βέβαια στους δικούς μας νθρώπους αλλά όχι περιμένοντας από εκείνους τη λύση. Η λύση είναι δική μας υποχρέωση και δικαίωμα.

7.  Σας εμπνέει λογοτεχνικά η Ελλάδα του σήμερα;

Όχι ιδιαίτερα. Κυκλοφορούν αμέτρητοι τίτλοι βιβλίων, υπάρχει ένα μεγάλο ποσοστό ανούσιων έργων που γράφτηκαν απλά για να γραφτούν χωρίς την ψυχή του συγγραφέα να σταλάζει στις σελίδες τους  και που σε απογοητεύουν από τις πρώτες σελίδες - οπότε τα κλείνεις και τα αφήνεις στη βιβλιοθήκη να σκονίζονται ή τα κάνεις δώρο σε άτομα που δεν συμπαθείς και πολύ (για το δούμε και λιγάκι χιουμοριστικά το θέμα!)

Ωστόσο υπάρχουν, ευτυχώς, και πολλά αξιόλογα πονήματα, που πραγματικά σε «αρπάζουν» από την αρχή και τα συνεχίζεις με αμείωτο (αν μη αυξανόμενο) ενδιαφέρον - απλά πρέπει να ψάξεις πολύ και μόνος σου για να τα πετύχεις μιας και, προσωπικά, ελάχιστη εκτίμηση τρέφω για τις κριτικές των «ειδικών»!

8.  Ζούμε ή απλώς διαβιούμε;

Οφείλουμε να ζούμε. Το οφείλουμε στον εαυτό μας, στη ζωή που μας χαρίστηκε κι ας έχει τις δυσκολίες της, στην κάθε μέρα που ξημερώνει. «Οι καιροί ου μενετοί» είπε ο Θουκυδίδης, για μένα είναι η αγαπημένη μου φράση  και προσπαθώ να είμαι συνεπής στο νόημά της. Η ζωή μας είναι μία, δεύτερη ευκαιρία δεν έχουμε, και πρέπει να την αξιοποιήσουμε όσο μπορούμε καλύτερα - ακόμα κι αν η διαβίωση έχει τα χίλια όσα προβλήματα.

9.  Η τελευταία λέξη δικιά σας

Αφού σας ευχαριστήσω θερμά για τούτη τη συνέντευξη και την ευκαιρία να αναφερθώ τόσο στο καινούργιο μου βιβλίο «Η μετακόμιση των χρωμάτων» όσο και σε τόσα άλλα πολύ ενδιαφέροντα θέματα, να ευχηθώ καλή δύναμη σε όλο τον κόσμο στις δύσκολες εποχές που ζούμε, θετική ματιά ακόμα κι όταν έχει σκοτεινιά τριγύρω και να θυμόμαστε ότι, όσο ο ήλιος ανατέλλει και είμαστε γεροί, πάντα υπάρχει ένας λόγος για να χαμογελούμε!»