Δευτέρα 15 Μαΐου 2017


Η ζωή της σε τίτλους

(Ένα διήγημα πλεγμένο με τους τίτλους των βιβλίων των Εκδόσεων ΠΝΟΗ -γιατί, εκτός από υπέροχα εξώφυλλα, έχουμε και συναρπαστικούς τίτλους!)

Άφησε το βιβλίο που ετοιμαζόταν να βάλει στην κούτα και πλησίασε το παράθυρο. «Φυσάει», μουρμούρισε. Θυμήθηκε πόσο πολύ της άρεσε κάποτε να στέκεται με τα χέρια ανοιχτά και να νιώθει τον άνεμο να κοντράρει στο κορμί της. «Έλλη, η εγγονή του Αιόλου», την έλεγε ο άντρας της κι εκείνη καμάρωνε. Κι όλο της έταζε ταξίδια μακρινά σε μέρη μαγικά, σαν εκείνα της ταινίας «Στα ίχνη των κόκκινων διαμαντιών» που την είχε γοητεύσει.

Πάνε αυτά. Έφυγαν οριστικά. Εκείνος έφυγε δηλαδή όταν άλλαξε τα  λόγια του παππά στο γάμο τους και τα έκανε «Ους ο Θεός χωριζέτω». Και την παράτησε με «Λευκά όνειρα» να ταλανίζουν τις νύχτες της. «Τα ψέματα ανθίζουν στην άμμο», την παρηγορούσε η κολλητή της. Μα εκείνη δεν έβρισκε πουθενά παρηγοριά.

Τον έβλεπε παντού, σε κάθε γωνιά του σπιτιού που έστησαν μαζί, να της γελάει περιπαιχτικά λέγοντας «Κορόιδα, σας την έσκασα»! Κι εκείνη πονούσε. Πονούσε πολύ κι ας λένε πως «Η αγάπη δεν πονάει». Κι έτσι αποφάσισε να φύγει. Δέχτηκε τη θέση που της πρόσφερε η υπηρεσία της, πήρε την κόρη τους και πήγε στο ορεινό, απομονωμένο χωριό. «Η μαμά μου είναι αναπληρώτρια δασκάλα», καμάρωνε η μικρή. Πού να ήξερε…

Δύσκολη η ζωή σ’ ένα χωριό ξεκομμένο από τον κόσμο, ιδίως όταν έχεις μικρό παιδί να μεγαλώσεις μόνη. Τις ατέλειωτες χειμωνιάτικες νύχτες της διάβαζε παραμύθια. «Η κουτσή κιθάρα» και «τα επτά βασίλεια της ελευθερίας» ήταν τα αγαπημένα της μικρής ενώ η ίδια προτιμούσε το «Σοβόφ, ο κινούμενος ήλιος», μια αλληγορία σαν παραμύθι για μεγάλους.

Εκείνο το ηλιοβασίλεμα ρέμβαζε στο παράθυρο που έβλεπε μακριά, «πέρα από τη γέφυρα» που ένωνε τις δυο όχθες του χειμάρρου λίγο έξω από το χωριό, όταν της έφερε ο ταχυδρόμος ένα φάκελο κι ένα δέμα. Άνοιξε πρώτα το δέμα κι ένα βιβλίο με τον τίτλο «Απαγορεύεται η είσοδος στον θάνατο» ξεπρόβαλε, δώρο της ξαδέλφης της για τα γενέθλιά της. Στον φάκελο είχε φωτογραφίες του προκομένου με την λεγάμενη από τον ντετέκτιβ που είχε αναλάβει να τον παρακολουθεί μαζί με ένα σημείωμα. «Έγκλημα και ταλαιπωρία» ξεκινούσε η αναφορά του καθώς της περιέγραφε τις δυσκολίες που είχε συναντήσει για να φέρει σε πέρας την αποστολή του.

«Στα βελούδινα ίχνη του δολοφόνου» μονολόγησε πικρά καθώς κοίταζε αφηρημένα τις φωτογραφίες. Γιατί δολοφόνος ήταν ο πρώην καλός της - δολοφόνος της αγάπης και του γάμου τους, της οικογένειας και της γαλήνης του παιδιού τους. «Βασιλιάς ή σκύλος» θυμήθηκε ξαφνικά ένα παιχνίδι που έπαιζαν παλιά με την νεανική τρελοπαρέα τους. Αυτός σίγουρα ήταν βασιλιάς - της κακοήθειας και της φτήνιας…

Άπλωσε το χέρι και με την άκρη των δαχτύλων της σαν να της φάνηκε πως ακούμπησε τον ήλιο που έδυε μέσα σε πορτοκαλί και τριανταφυλλένια  σύννεφα. «Αγγίζοντας το αύριο» σαν να της ψιθύρισε μια φωνή. Γύρισε ξαφνιασμένη. Η μάνα της, μέσα από την φωτογραφία του κομοδίνου, της χαμογελούσε όπως πάντα μ’ εκείνο το γλυκό, το μοναδικό της χαμόγελο. «Πουλί θα κάμω τη χαρά» θυμήθηκε τα λόγια της κάθε που της τηλεφωνούσε για να της πει τον καημό της. Πουλί, περιστέρι, χελιδόνι - να το στείλει να την βρει και να της στεγνώσει το δάκρυ. Παρηγορημένη με τη σκέψη της μάνας της συνέχισε να μαζεύει στην κούτα τα αγαπημένα της ποιήματα. «Καληνύχτα αερικό μου», «Τα Εξάρχεια που δεν έζησα», «Το ιδανικό πέταγμα του Εμπι», «Χαράζοντας τα σύννεφα», «Φεγγάρια ηδονής», «Ταξίμια».

Πλησίασε το κρεβατάκι της κόρης της. Έμοιαζε με μικρό αγγελάκι έτσι όπως κοιμόταν ήρεμη και γαλήνια. «Ψυχή γραμμένη» μου, της ψιθύρισε, όπως την έλεγε τρυφερά η γιαγιά της, που είχε περάσει χρόνια πριν την μεγάλη Πύλη. Την φίλησε απαλά. Η σχολική χρονιά τέλειωνε σε λίγες μέρες κι εκείνη είχε πάρει την απόφασή της. Θα έπαιρνε την «γριά βαλίτσα» της και θα γύριζε πίσω, στην πόλη που την γέννησε και την μεγάλωσε. Στο πατρικό της. Θα περνούσε αγκαλιά με το μωρό της την μεγάλη καγκελόπορτα, την «καγκελόπορτα της αγάπης», όπως της άρεσε να τη λέει, και θα έμενε για πάντα στο απάνεμο λιμάνι της πατρικής της εστίας. Εκεί που έζησε ανέμελα τα όμορφα παιδικά της χρόνια.

Στην «Πάροδο Μουσών εννιά»!






Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου