"Στον δρόμο των ελεφάντων"
Στον δρόμο του νερού...

Υπάρχει μια παλιά ταινία του 1954 με ελληνικό τίτλο "Στον δρόμο των ελεφάντων" ("Elephant walk"). Την είχα δει πριν χρόνια και δεν μπορώ να πω ότι θυμάμαι και πολλά εκτός από την κορυφαία σκηνή της όπου το πολυτελές μπανγκαλόου, (που ο πρωταγωνιστής επέμενε βλακωδώς και πεισματικά να χτίσει πάνω στον δρόμο που επί αιώνες περνούσαν οι ελέφαντες για να τους "δείξει" ποιος είναι ο αφέντης) διαλύεται από την επέλαση ενός μεγάλου κοπαδιού αυτών των τεράστιων ζώων που δεν ξεχνούν και δεν παραιτούνται.

Έτσι και με το νερό - που έχει και την δύναμη και την μνήμη του ελέφαντα στο πολλαπλάσιο. Όσα εμπόδια και να του βάλουμε εμείς οι ανόητοι μπαζώνοντας την κοίτη του και χτίζοντας πάνω στην πορεία του, εκείνο θα βρει τον δρόμο του, που ξέρει από αιώνες, και θα τον διεκδικήσει παρασύροντας και καταστρέφοντας τα πάντα στο διάβα του - κτίσματα, δρόμους, αυτοκίνητα και, δυστυχώς, ανθρώπινες ζωές...

Μήπως είναι καιρός να αποδεχτούμε την δύναμή του και να του αποδώσουμε την φυσική του κοίτη; Για να μη θρηνήσουμε ξανά τόσες αθώες ψυχές;