Συγκομιδή

Μια από τις πολύτιμες παρακαταθήκες (γονιδιακές και επίκτητες)  που μου άφησε ο πατέρας μου είναι η αγάπη για τη γη, για το χώμα, για την ύπαιθρο, για το έξω-από-το-σπίτι γενικά. Αγροτόπαιδο ο ίδιος με μάγευε με ιστορίες από τα παιδικά του χρόνια, όταν από την τρυφερή ηλικία των 5-6 χρόνων ξεκίνησε να βοηθά τον πατέρα και τα μεγαλύτερα αδέλφια του στα χωράφια, στα κοπάδια, στα περιβόλια. Ιστορίες από μια σκληρή, δύσκολη καθημερινότητα που, ωστόσο, ήταν για μένα πάντα γοητευτικές και ξεχωριστές και που κάποια στιγμή θα τις καταγράψω.

Γι αυτό κι όταν είδα μια από τις ελιές του κήπου γεμάτη καρπούς αποφάσισα να τους "κατεβάσω" - όχι για το (ποιο;) όφελος αλλά για τη χαρά να ασχοληθώ με κάτι γήινο, χειροπιαστό. Να κατεβάσω τις ελιές, να τις χαράξω, να τις ξεπικρίσω και, τελικά, να γευτώ (και να χαρίσω) την δική μου συγκομιδή!

Βγήκαν γύρω στα 4 κιλά. Αρκετές ήταν "χτυπημένες" από δάκο μιας και τα δέντρα μας είναι ανεξάρτητα και μεγαλώνουν χωρίς λίπασμα, ράντισμα κλπ - ό,τι κάνουν από μόνα τους! Όπως και νάχει κανα δίκιλο βρώσιμες ελιές θα καταφέρω να τις εξασφαλίσω - έτσι, για να έχω τη χαρά του χειροποίητου!