«Απλοϊκές ιστορίες φτωχών ανθρώπων

& άλλα διηγήματα»

της Κατερίνας Ευαγγέλου-Κίσσα

Τίτλος απόλυτα σαφής και περιγραφικός, ενημερώνει από την πρώτη στιγμή τον αναγνώστη για το περιεχόμενο του βιβλίου που κρατά στα χέρια του. Πρόκειται πράγματι για δύο ενότητες, η κάθε μια με τον δικό της χαρακτήρα και προσανατολισμό, που περιλαμβάνουν ιστορίες δοσμένες με μεράκι, αγάπη και βαθιά γνώση της ανθρώπινης ψυχής, των φωτεινών αλλά και των σκοτεινών, των πιο απόκρυφων πτυχών της.

Στην πρώτη ενότητα, στις «Απλοϊκές ιστορίες» (που μόνο απλοϊκές δεν θα τις έλεγα), η συγγραφέας  μας παίρνει από το χέρι και μας σεργιανίζει σε γνώριμα αγαπημένα της μέρη, στα χωριά του θεσσαλικού κάμπου, και μέσα από φαινομενικά καθημερινές και συνηθισμένες καταστάσεις και γεγονότα μας κάνει κοινωνούς των εθίμων και των συνηθειών του τόπου της με μια δύναμη και καθαρότητα στην γραφή και στην έκφραση που μας γοητεύει και μας παρασύρει να μπούμε μέσα στη ζωή των «φτωχών ανθρώπων» της. Ο αναγνώστης γίνεται αβίαστα μέρος της κάθε ιστορίας, συμπάσχει,  θλίβεται, αιφνιδιάζεται, οργίζεται, απελπίζεται, αναθαρρεύει, αισιοδοξεί, χαίρεται και χαμογελά καθώς η επιδέξια πένα της Κατερίνας Ευαγγέλου-Κίσσα τον οδηγεί στα κρυφά μονοπάτια της ζωής και της ψυχολογίας των ηρωίδων και των ηρώων της. Κάθε ιστορία με την δική της βαρύτητα, με την δική της προσωπικότητα και δύσκολο να κάνεις διακρίσεις - ωστόσο ξεχώρισα και συμπόνεσα την «Βαγγελίτσα», πικράθηκα στην «Νίκη», οργίστηκα και δάκρυσα στην «Μαριγώ», χειροκρότησα την Μάγια στην «Μάγισσα» και αγάπησα τον Αργύρη και τον Νάσο στην «Ταμπακέρα». Κλείνοντας την πρώτη ενότητα να επισημάνω πόσο με εντυπωσίασε η βαθιά γνώση και η επιδέξια χρήση από την συγγραφέα της ντοπιολαλιάς, στοιχείο καθοριστικό του ύφους των ιστοριών και της επιτυχίας στην προσέγγιση των καταστάσεων στις οποίες αναφέρονται.

Περνώντας στο δεύτερο μέρος, στα «Άλλα διηγήματα», η Κατερίνα Ευαγγέλου-Κίσσα  φεύγει από τον τόπο της, διατρέχει διάφορες πόλεις της Ελλάδας και «εισβάλλει» στη ζωή των ανθρώπων της διπλανής μας πόρτας, της υποτιθέμενα ανιαρής και αδιάφορης μιας και δεν απασχολεί πρωτοσέλιδα και ειδήσεις, αλλά που, ωστόσο, παίρνει άλλες διαστάσεις ιδωμένη μέσα από την κοφτερή, διεισδυτική ματιά της συγγραφέως και καταγραμμένη από την ταλαντούχα πένα της. Με την ίδια εναργή, κομψή, ευγενική και ρέουσα γλώσσα μας σκιαγραφεί χαρακτήρες και απλώνει στο χαρτί περίπλοκες καταστάσεις με απρόβλεπτες εξελίξεις, πάντοτε αλλιώτικες και πάντα πρωτότυπες. Άλλοτε τραγικές όπως στο «Σάββατο πρωί», άλλοτε γοητευτικές όπως στο «Χαμάμ» και την ξεχωριστή Φτελιά. Κάποιες φορές με διαστάσεις τρομαχτικές όπως στο «Προξενιό» όπου όλη η συμπάθεια κι η συμπόνια είναι με το μέρος της Κρινιώς ή στην «Νοικοκυρά», όπου καθρεφτιζόμαστε  στον παραμορφωτικό καθρέφτη της Λίτσας και ταυτιζόμαστε με την διαφορετικότητά της. Και κάποτε τρυφερές, ευαίσθητες κι αισιόδοξες όπως στο «Άσε με να σ’ αγαπήσω», όπου η εισβολή της Μαρκέλλας στην καθημερινότητα του ώριμου ήρωα του δίνει ανάσες ζωής.

Ταινίες μικρού μήκους οι ιστορίες της Κατερίνας Ευαγγέλου-Κίσσα μπροστά στα μάτια του αναγνώστη, άλλοτε ασπρόμαυρες κι άλλοτε πολύχρωμες - και θα μπορούσαν κάλλιστα να γίνουν προς τέρψη, προβληματισμό αλλά και ένα αίσθημα δικαίωσης των θεατών τους. Γιατί είναι ζεστές, αληθινές, βαθιά ανθρώπινες και όλες, μα όλες, έχουν μια μικρότερη ή μεγαλύτερη ηλιαχτίδα φυλαγμένη για το τέλος.

Κατερίνα μου, φίλη μου αγαπημένη, τα πιο θερμά μου συγχαρητήρια για τούτο το εξαιρετικό σου πόνημα που ταξίδεψε μαζί μου στην πρόσφατη επίσκεψή μου στην Ελβετία και με ταξίδεψε με τη σειρά του στους όμορφους κόσμους της ευγενικής σου ψυχής και της ταλαντούχας σου γραφής - σ’ ευχαριστώ πολύ γι αυτό!

Να είναι πάντα καλοτάξιδες οι «Ιστορίες» σου στις καρδιές των φίλων αναγνωστών σου!