Παρασκευή 11 Ιανουαρίου 2019

Οι άθλοι του Ηρακλή
Τα αστραπόβροντα
Το ξέρω πως το ξέρετε πως είμαι ατρόμητος και παλικάρι και δεν αφήνω σκύλο για σκύλο να περάσει έξω από τη μάντρα μας χωρίς να τον προγκήξω και είμαι και πολύ άγριος φύλακας και για αυτό προβληματίστηκα αν έπρεπε να σας πω τον καημό μου μπας και χάσετε δηλαδή την καλή ιδέα που έχετε για την λεβεντιά μου αλλά μετά σκέφτηκα ότι όλοι έχουμε δικαίωμα να έχουμε τις αδυναμίες μας και δεν πα να πει αυτό ότι θα μας κρίνουν οι φίλοι μας από ένα μας ελάττωμα γιατί αν είναι έτσι τότε δεν είναι αληθινοί μας φίλοι αλλά μας το παίζουν καλοί οπότε και γιατί να συγχιζόμαστε αφού δεν το αξίζουν και πάλι με έπιασε η πάρλα, είναι που είμαι και ταραγμένος, και θα περάσω αμέσως στο παρασύνθημα που λέει κι ο μπαμπάς στη μάνα όταν την πιάνει η φλυαρία και το πάει μέσω Καπερναούμ -και πού είναι αυτό δεν ξέρω- αλλά το παρασύνθημα είναι ότι παλικάρι ξεπαλικάρι εγώ τα φοβάμαι τα αστραπόβροντα και ορίστε, το είπα και αμαρτίαν ουκ έχω (κάπου το άκουσα αυτό) και μιας και το κουτούρησα θα σας τα πω όλα, δεν τις μπορώ καθόλου τις βροντές και με πιάνει ένα κάτι σαν τρομάρα και θέλω να κρυφτώ και πού να κρυφτώ κοτζάμου θερίο οπότε χώνομαι κι εγώ κάτω από το τραπέζι που έχουν η μαμά κι ο μπαμπάς τα λάπτοπ κι είναι μια χαρά εκεί, έχω μια σκεπή βρε αδερφέ πάνω από το κεφάλι μου σε περίπτωση που πέσει κανας κεραυνός κι είναι και το τζάκι δίπλα και παρηγοριέμαι αλλά το πιο βασικό είναι που ακουμπάω στα πόδια της μάνας που όλο γράφει και γράφει κι έχει βιδωθεί στην καρέκλα και φωνάζει ο μπαμπάς άντε να φάμε καμιά φορά κι όταν είμαι στο καταφύγιό μου καθόλου δεν με πειράζει να βροντάει και να αστράφτει γιατί νοιώθω ασφάλεια δίπλα στη μάνα κι ας μην μπορώ να καταλάβω γιατί τόσος σαματάς εκεί ψηλά στον ουρανό, θα μπορούσε να βρέχει χωρίς να γίνεται τόση φασαρία, ήσυχα και διακριτικά κι όχι να κάνει τον κατακλυσμό του Νώε -που δεν ξέρω και ποιος είναι αυτός αλλά τον μελετάει η μάνα κάθε που βρέχει του σκοτωμού, κάποιος γνωστός της θα είναι- κι ας με κοιτάζει  κοροϊδευτικά ο Ρόμπι που τίποτε δεν τον τρομάζει και κάθεται αραχτός σαν Βούδας στο κρεβάτι και τον μαλώνει η μάνα που με κοροϊδεύει και μια φορά του είπε πως μπορεί όταν ήμουνα πολύ μωρό και μοναχούλι μου στον δρόμο, πριν με πάρει εκείνη αγκαλιά και με φέρει σπίτι, να με βρήκε καμιά πολύ δυνατή βροχή και να κατατρόμαξα και να μου έμεινε ψυχικό τραύμα από τότε και αυτό ακριβώς είναι, το ξέρω κι ας μην το θυμάμαι κι ας μην πολυκαταλαβαίνω κιόλας τι είναι αυτό, έχω ψυχικό τραύμα με τις βροντές και γι αυτό κρύβομαι κάτω από το τραπέζι και πριν με κοροϊδέψει και κανένας σας να σκεφτεί αν έχει κι ο ίδιος ψυχικά τραύματα και φόβους και εν πάση περιπτώσει όποιος με κοροϊδέψει δεν είναι φίλος μου και πάει και τέλειωσε, τέλειωσαν κι οι βροντές στο μεταξύ και θα ξεμυτίσω από την κρυψώνα μου να πάω να τσιμπήσω κάτι και καλή όρεξη και σε σας και καληνύχτα να έχετε χωρίς αστραπόβροντα!


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου