"Θαλασσολαγνεία"

"Θαλασσολαγνεία"

Λικνίζομαι. Αφήνομαι γλυκά

Στην αγκαλιά της Αρχέγονης Μάνας

Σεντόνι  νερένιο, σμαραγδί

περιβάλλει τρυφερά το σώμα

Το αυτί θαλασσινό κοχύλι

Συλλέγει τους πανάρχαιους ήχους

Βουητό αιώνων αναλλοίωτο

Μιλά για κρυμμένα μυστικά

Για πλάσματα ονειρικά

Για γοργόνες και κουρσάρους

Για τριήρεις, γολέτες, Τιτανικούς

Για ναυμαχίες και ναυάγια μυθικά

Τα δάχτυλα χαϊδεύουν το κύμα

Κι εκείνο ξεγλιστρά και ξεφεύγει

Αγγίζει  για μια στιγμή τη μασχάλη

Κι ύστερα χάνεται στ’ αέναο ταξίδι

Ένας ήλιος  κυρίαρχος του ουρανού

Ρουφά λαίμαργα τις αλμυρές σταγόνες

Και μια αύρα δροσερή του πελάγου

Στεγνώνει δειλά το νοτισμένο δέρμα

Αφήνομαι. Λικνίζομαι γλυκά.

Θάλασσα. Μαγεία. Θαλασσολαγνεία!