Ξαφνικά μαζί

Στου Πύργου τη σκιά

Μοναχικός διαβάτης

Άκουγες το ψιλόβροχο

Να μουρμουρίζει σιγανά

Πάνω στην κόκκινη ομπρέλα...

Και τότε την είδες...

Ψηλή, λεπτή κι αέρινη

Πρόβαλε από την αχλύ του δειλινού

Τυλιγμένη στο φως το αδύναμο

Του φανοστάτη...

Κι ήξερες...

Τό ’νιωσες...

Ήταν το πεπρωμένο σου

*Πίνακας του εκλεκτού μου φίλου 

και εξαιρετικού ζωγράφου

Φώτη Ασπρομάτη*