Χρυσοκόκκινα φύλλα    

Χρυσοκόκκινα φύλλα

Τρεμίζουν ετοιμόρροπα

Στην άκρη του κλαριού

Καταρρέουν στο πρώτο φύσημα

Κι ακουμπούν μαλακά

Στην μεγάλη αγκαλιά

Της Μάνας Γης

Ευτυχισμένα

Παρά την γνώση του τέλους

Έζησαν όμορφα

Ρούφηξαν ήλιο και δροσιά

Ανάσαναν την πνοή του ανέμου

Και τώρα

Στο γέρμα της ζήσης τους

Νανουρίζονται απαλά

Στο χώμα που θα γίνει

Το στερνό τους απάγγειο

Ευτυχισμένα

Από τα κύτταρά τους

Θα ξεπηδήσει καινούργια ζωή

Στον αέναο κύκλο της πλάσης

Καλό σας ταξίδι

Χρυσοκόκκινα φύλλα

*Από την ποιητική συλλογή μου

"Ψηφίδες" *