Οι άθλοι του Ηρακλή

Η Ελπίδα

Γεια σας, γεια σας και ξαναγειά σας και το τι χαίρομαι που ξαναβρεθήκαμε και πάλι δεν λέγεται μετά από τόοοσο καιρό και πολύ μου λείψατε αγαπημένα μου φιλαράκια αλλά τι να κάνω που στην αρχή είχα στραμπουλήξει το ποδαράκι μου και δεν μπορούσα να γράψω και το κρατούσα στον αέρα σαν την μαντάμ Πομπαντούρ που λέει ο Ρόμπις και καθόλου δεν ξέρω ποια ήταν αυτή η μαντάμ, καμιά κακομοιρούλα αναπηρούλα θα ήταν μάλλον, αλλά και μετά που μου πέρασε είχα τη μάνα τόσες μέρες τάβλα μ’ αυτόν τον ντουβρουτζά την ίωση που την βρήκε να κάνει όλο ωχ ωχ ωχ κι εγώ πού όρεξη να γράψω, καθόμουν όλη μέρα κοντά της να της κάνω παρεΐτσα αλλά τώρα έγινε καλά και ξαναρχίσαμε να πηγαίνουμε βόλτες που είχα σκάσει τόσες μέρες όλο κήπο και κήπο και πάνω που σκεφτόμουν να κάνω καμιά ματσολιά να έχω πάλι να σας λέω ήρθε -η μάνα που όλα τα καταλαβαίνει- και μου είπε αντί να κάνω βλακίτσες να κάτσω να σας γράψω για την Ελπίδα και ποια είναι αυτή ρώτησα εγώ τον Βούδα αλλά χαμπάρι κι εκείνος και τότε μας πήρε η μάνα κοντά της και μας είπε έχετε δίκιο, δεν την γνώρισε κανείς σας γιατί έφυγε πριν καν γεννηθείτε και μας φούντωσε την περιέργεια και τότε μας έδειξε κάτι φωτογραφίες από μια πολύ όμορφη ασπρόμαυρη κουταβίτσα και μας είπε αυτή είναι η Ελπιδούλα, η αδέσποτη κουταβίτσα της αδέσποτης μάνας Λητώς, που γεννήθηκε πριν πέντε χρόνια κι έχει γενέθλια σήμερα και που μεγάλωνε σε πανσιόν μαζί με την μαμά της κι όταν έγινε 3 μηνών την πήραμε στο σπίτι για να μάθει να ζει με ανθρώπους, σκυλιά και γατιά και ζήσαμε μαζί εφτά πολύ όμορφους μήνες, την αγαπήσαμε και μας αγάπησε πολύ κι όταν έγινε δέκα μηνών την είδε η κυρία Ιωάννα και τα παιδάκια της και την αγάπησαν κι εκείνοι με τη μία και ζήτησαν να την πάρουν κοντά τους για δική τους σκυλίτσα και είπε η μαμά εντάξει αφού την αγαπάτε τόσο πολύ κι εγώ εκεί την κοίταξα ύποπτα, τι πα να πει εντάξει και πώς κυρά μου δίνεις το παιδάκι σου σε άλλη μάνα και ξαφνικά ένιωσα ένα δάγκωμα στην καρδούλα μου, λες να με δώσει και μένα έτσι, αλλά εγώ δεν θα μείνω σε καμιά άλλη μαμά και θα κάνω τόσες αταξίες και βλακείες που θα τους τρελάνω και θα με γυρίσουν πίσω στο πιτς φυτίλι και τότε η μάνα που όλα τα καταλαβαίνει μας αγκάλιασε και τους δυο και είπε μην ανησυχείτε παλικάρια μου, εσείς δεν πρόκειται να φύγετε ποτέ από κοντά μας, η Ελπιδούλα ήρθε εδώ με αυτόν τον σκοπό, να γίνει ένα καλό πλάσμα και να πάει σε άλλο σπιτάκι μετά ώστε να μπορέσουμε να γλιτώσουμε κάποιο άλλο κουταβάκι από τον δρόμο κι αν δεν είχε φύγει η Ελπιδούλα μπορεί να μην είχαμε τρόπο να κρατήσουμε τον Ρόμπι τρεις μήνες μετά που τον βρήκαμε στα χωράφια μέσα στο μπάμπαλο και το αγκάθι ή ακόμα και σένα, Ηρακλάκο μου, και τότε παρηγορήθηκα και την συμπάθησα την Ελπιδίτσα και συμφώνησα να σας τα γράψω όλα αυτά εγώ γιατί η μάνα πλένει την αυλή που την βρώμισε ο βρωμοαέρας και χρόνια σου πολλά Ελπιδούλα κι ας μη σε γνώρισα και να είσαι ευτυχισμένη με την οικογένειά σου όπως είμαστε κι εμείς και θα πω της μάνας να με φέρει μια φορά να σε δω και να κάνουμε τρέλες στα βουνά και τα λαγκάδια!