Ρέκβιεμ για έναν σκυλάκο

Ήταν μια φορά ένας σκυλάκος που τον έλεγαν Ντέλφι και ζούσε με τον κηδεμόνα του από κουταβάκι. Ο Ντέλφι έμενε συχνά μόνος του γιατί εκείνος ταξίδευε πολύ αλλά είχε μάθει μεγαλώνοντας να προσέχει τον εαυτό του και το σπίτι του και την αυλή του. Κάθε φορά που ο μπαμπάς του επέστρεφε έκανε μεγάλες χαρές και ήταν πολύ ευτυχισμένος γιατί ήταν ένα καλόψυχο πλάσμα που το αγαπούσαν όλοι.

Πέρασαν τα χρόνια, ο Ντέλφι έγινε γερούλης κι άρχισε να έχει διάφορα προβλήματα. Έτσι ο μπαμπάς του τον πήγε σε έναν φίλο του για να μη μένει μόνος του όταν εκείνος έλειπε. Όμως ο φίλος του δεν ήξερε από σκυλάκια κι έτσι μια μέρα ξέχασε την πόρτα της αυλής ανοιχτή - κι ο Ντέλφι μάζεψε τις αντοχές του, πήρε τα κουρασμένα του πόδια που πονούσαν από τα γεράματα κι έφυγε για να ξαναγυρίσει στο σπίτι και στον κηδεμόνα του.

Ο Ντέλφι χάθηκε... Όσο κι αν τον έψαξαν δεν τον βρήκαν πουθενά - ήταν και πολύ μακριά τα δύο σπίτια κι εκείνος δεν ήξερε από μεγάλους δρόμους ούτε και θα μπορούσε να περπατήσει τόσα πολλά χιλιόμετρα... Κι ίσως να άφησε την τελευταία του ανάσα αναζητώντας τον μπαμπά του και το σπίτι του...

Καλό σου ταξίδι Ντέλφι μου... και να θυμάσαι εκεί που είσαι πόσο πολύ σε αγαπούσαμε όλοι όσοι σε γνωρίζαμε…