Ροδάκινα Βεροίας

Ροδάκινα Βεροίας

«Ροδάκινα Βεροίας» έγραφε στο ταμπελάκι στην φρουταγορά. Και μόνο το όνομα προέλευσης ήταν αρκετό για να πλησιάσω. Βαθυκόκκινα, λαχταριστά, ελκυστικά. Μύριζαν, για σκέψου, ροδάκινο! Και το λέω γιατί, κατά κανόνα, η θετική εντύπωση περιορίζεται στην όψη και από μυρωδιά μηδέν.

Έβαλα μερικά σε μια σακούλα, πήγα σπίτι, έκοψα ένα, δοκίμασα - με τη φλούδα, όπως τότε παλιά, στη Βέροια, που αρπάζαμε το ζουμερό φρούτο από το τραπέζι, το ψευτοπλέναμε και τρέχαμε στην αυλή με τη μουριά παίζοντας και απολαμβάνοντας την θεσπέσια γεύση με τα ζουμιά να τρέχουν σε σαγόνια και μπλούζες.

Είχε σχεδόν την ίδια μοναδική γεύση όπως τότε και ξύπνησε μέσα μου σωρεία αναμνήσεων και μια βαθιά νοσταλγία… Το απόλαυσα μέχρι κουκούτσι και την επόμενη μέρα ξαναπήγα στην ίδια φρουταγορά και γέμισα μια ολόκληρη τσάντα έτσι, για να έχω, μπας και δεν τα ξαναβρώ -  αν και τα ξαναβρήκα, ευτυχώς!

Ροδάκινα Βεροίας - το απόλυτο, για μένα, φρούτο του καλοκαιριού!