Πέμπτη 1 Μαΐου 2014


ΣΚΕΨΕΙΣ  

Αν δεν μπορείς να με αγαπήσεις γι αυτό που είμαι - μη με αγαπάς καθόλου...

Τι κι αν βρέχει – εμείς ζωγραφίζουμε ένα ήλιο στο τζάμι και ξορκίζουμε τη βροχή που το μουσκεύει απ' έξω!  

 Όσο πιο νωρίς συμφιλιωθούμε με την γνώση ότι όλα έχουν αρχή/διαδρομή/τέλος τόσο πιο έντονα και ουσιαστικά θα μπορέσουμε να ζήσουμε την διαδρομή - κι αυτό θα είναι το μεγάλο μας κέρδος και το μόνο που μετράει... 
        
 Τα φτερά της φαντασίας μας... ίσως τα μόνα που δεν μας προδίδουν ποτέ - που δεν λιώνουν σαν του Ίκαρου... και που έχουν τη δύναμη να μας πάνε  παντού!        

Τα πάθη είναι για να τα τιθασεύουμε - τα λάθη για να τα ξεπερνούμε!  

 Δεν έχει νόημα να κρατάς αμάχη - εσύ ο ίδιος πληρώνεις το τίμημα της ψυχικής φθοράς... Ωστόσο δεν ξεχνάς - όχι γιατί είσαι ελέφαντας αλλά από απλή αυτοάμυνα... για να μην πληγωθείς ξανά, όσο αυτό είναι εφικτό!      

Μην εκλαμβάνεις την σιωπή μου για αδυναμία – η πραγματική δύναμη βρίσκεται στην αυτοσυγκράτηση την ώρα της αγανάκτησης...  

Αγάπη, αρμονία και κατανόηση - αυτό είναι το μεγάλο ζητούμενο στις σχέσεις... ας φροντίσουμε να το θυμόμαστε...   

Διστάζεις να μιλήσεις μη τυχόν και τα κάνεις χειρότερα... τρομάζεις στη σκέψη ότι μπορεί να χάσεις κι αυτό το λίγο που έχεις... αλήθεια, αξίζει;   




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου