Πρωτοβρόχι

Ανέβαινα βαριεστημένη...

Πολλά τα σκαλιά

Και χαλασμένο το ασανσέρ...

Στάθηκα στο μακρόστενο

Σαν πολεμίστρα παραθυράκι

Λαχανιασμένη...

Τυχαία προς τα έξω η ματιά

Μούκοψε πιότερο την ανάσα

Εικόνα μαγική, ονειρική...

Βγαλμένη από παραμύθι

Στάλες βροχής σ’ένα τοπίο ωχρό

Μ’ ομπρέλες κόκκινες

Να τις περιγελούν...

Τα υπόλοιπα σκαλιά

Ήταν αστεία υπόθεση...

Είχα πάρει βαθιά ανάσα

Ομορφιάς!

*Πίνακας του εκλεκτού μου φίλου 

και εξαιρετικού ζωγράφου

Φώτη Ασπρομάτη*