Οι άθλοι του Ηρακλή

Λόκυ 

Κάπου πήγε η μάνα κάπου μακριά γιατί έχει μέρες να φανεί κι εγώ είμαι πολύ μα πολύ ανήσυχος και στεναχωρημένος γιατί δεν το κάνει συχνά αυτό άντε να πάει μέχρι το σούπερ μάρκετ αλλά από κει γυρίζει γρήγορα κι άντε να πάει σε καμιά παρουσίαση -μη με ρωτάτε δεν ξέρω τι πα να πει- αλλά κι από κει γυρίζεις σε τρεις το πολύ τέσσερις ώρες ή να πάει να δει για καμιά ώρα τον αδελφό μου τον Μπρούνο που μένει σε άλλο σπίτι και πολύ παραξενεύομαι και συγχίζομαι που δεν μένει εδώ μαζί μας και πρέπει να ρωτήσω τον Ρόμπι τι τρέχει με τον Μπρούνο αλλά αυτό δεν είναι του Παρόντος -ούτε ο Παρόντος ξέρω ποιος είναι, ο Βούδας όλο το λέει- αλλά ξαναλέω όλο και σκέφτομαι πού να πήγε η μάνα και μπας και κουράστηκε με τις ζαβολιές και τις αταξίες μου και πήρε τα μάτια της κι έφυγε -πολύ χαζή έκφραση εδώ που τα λέμε γιατί και πώς θα γινόταν να φύγει χωρίς τα μάτια της μην τρελαθούμε τώρα- κι αν είναι έτσι κι έφυγε εξ αιτίας μου καλύτερα να πάω να χωθώ σε καμιά τρύπα να πεθάνω γιατί δεν μπορώ χωρίς τη μάνα, καλός είναι κι ο μπαμπάς και μας αγαπάει και μας προσέχει αλλά είναι και πολύ αυστηρός κι εγώ θέλω τη μαμά μου και τα είπα όλα αυτά του Ρόμπι κλαίγοντας κι εκείνος μου έδωσε μια καρπαζίτσα  χαϊδευτική -γιατί δίνει και κάτι κανονικές ξεγυρισμένες όταν τον νευριάζω- και μου είπε ησύχασε δεν έφυγε η μάνα πήγε σε ένα μέρος που το λένε Αγγλία να δει τα παιδιά της και του είπα μη με δουλεύεις προχτές είχε πάει να τα δει και δεν το λένε Αγγλία το μέρος Ελβετία το λένε κι εκείνος γέλασε και μου είπε πως πράγματι είχε πάει προχτές στην Ελβετία αλλά τώρα είναι στην Αγγλία στα άλλα της παιδάκια κι εγώ είπα καλά που έχει μόνο δυο ζευγάρια παιδάκια -γιατί η μάνα λέει παιδάκια της και τις γυναίκες των παιδακιών της- αλλιώς δεν θα την βλέπαμε και ποτέ όλο θα τριγύρναγε κι αφού ηρέμησα ότι θα έρθει πίσω τον ρώτησα τι είναι Αγγλία και μου είπε ένα μέρος που όλο βρέχει και πάνω που έκανα πφφφ… σιγά το μέρος αν είναι έτσι, μου πέταξε πως τα παιδιά της Αγγλίας -για να τα ξεχωρίζω από της Ελβετίας- έχουν κι έναν σκυλάκο που τον λένε Λόκυ κι ήταν κι αυτός παλιά αδεσποτάκος αλλά τον είδε η μάνα σε κάτι φωτογραφίες και τον έδειξε στα παιδιά της κι εκείνα τον αγάπησαν με τη μία και τον πήραν στο σπίτι τους και μετά και στην Αγγλία κι εκεί τσίτωσα πάλι γιατί σκέφτηκα τη μάνα με τον Λόκυ αγκαλιά και τέντωσα τις μεγάλες ωραίες αυτούκλες μου και σαν να με τσίμπησε πάλι εκείνο το ζήλια που με είχε πιάσει αν θυμάστε με την Μάγια και με κατάλαβε ο Ρόμπις και μου είπες έεεεπ μικρέ τι είπαμε πως δεν ζηλεύουμε τα άλλα ζωάκια που αγαπά η μάνα γιατί όλους μας χωράει η αγκαλιά της κι εξ άλλου -και μου έκλεισε το μάτι- τι σκας ο Λόκυ μένει στην Αγγλία πολύυυυ μακριά από δω οπότε άστον να κάνει χαρές με τη μάνα για λίγο και μετά εκείνη θα γυρίσει εδώ και θα την έχουμε όλη δικιά μας κι εγώ γούρλωσα τις δικές μου ματάρες που έχω έναν τόσο σοφό αδελφό και πια καθόλου δεν με νοιάζει που θα της δίνει φιλιά ο Λόκυς αρκεί να γυρίσει γρήγορα σε μας και τώρα σας αφήνω, πάω να πειράξω και να νευριάσω  τον Μαξ και μετά μέχρι το πορτάκι του κήπου να δω μπας κι έρχεται η μάνα!