«Ανθόμερος»
Χρήστος
Νομικός, Εκδόσεις «Πνοή»
1/6/2019
Η εισήγησή μου -χωρίς τα ποιήματα που είχα
επιλέξει να παρεμβάλλονται σε καίρια σημεία του κειμένου- στην χθεσινή πολύ επιτυχημένη και πολύ όμορφη
παρουσίαση της ποιητικής συλλογής «Ανθόμερος» του Χρήστου Νομικού.
Συγχαρητήρια και πάντα καλοτάξιδο Χρήστο μου!
Ανθόμερος! Τι όμορφη λέξη, τι όμορφος τίτλος για μια αγκαλιά
ποιήματα γραμμένα σε διαφορετικές περιόδους στη ζωή του ποιητή αλλά πάντα με
την μοσχοβολιά του Αιγαίου και της ψυχής του που καταθέτει τις μύχιες
επιθυμίες και αναμνήσεις της, που κάνει
τον απολογισμό της και καταγράφει τα όσα βίωσε, χαρούμενα και λυπημένα, σε μια
μεγάλη χρονική περίοδο μιας και τα πρώτα ποιήματα ξεκινούν στις αρχές της
δεκαετίας του 80 και τα ύστερα ψηλαφούν τους σύγχρονους καιρούς.
Ένας κήπος μυστικός είναι τούτη δω η συλλογή. Σχεδιασμένος και
φροντισμένος με αγάπη από τον δημιουργό του που μας χαρίζει το κλειδί από το
ομορφοσκάλιστο πορτάκι του και μας παρακινεί να τον σεργιανίσουμε. Να
πορευτούμε στα χαλικόστρωτα δρομάκια του, να ανασάνουμε την ευωδιά από τα λογής
λογής άνθια του, να καμαρώσουμε το άλικο στα τριαντάφυλλα και το πάλλευκο στη
γαρδένια που μοσχοβολά.
Τρία ξέχωρα παρτέρια έχει τούτο δω το κηπαράκι. Το καθένα με την δικιά του συλλογή από
ποιήματα, με τον δικό του χαρακτήρα, με την δικιά του μοναδική προσωπικότητα.
Πρώτο μας συναπάντημα το παρτέρι της «Πορείας» -ένα
συναπάντημα που θα ήταν και δικιά μου αυτόνομη επιλογή γνωριμίας ακόμη κι αν
έρχονταν δευτεροτρίτο στην τελική χωροθέτηση. Γιατί ξεκινά με το ποίημα που σας
διάβασα πρωτύτερα. Γιατί καταγράφει, αν όχι απόλυτα χρονολογικά, σίγουρα
απόλυτα συναισθηματικά την εξελικτική πορεία του Χρήστου Νομικού μέσα στην
ποιητική του ανησυχία κι αναζήτηση στα πρώτα νεανικά του χρόνια. Με έντονο
κυκλαδίτικο χρώμα μιας κι ο ποιητής είναι βαθιά ερωτευμένος τόσο με την
ιδιαίτερη πατρίδα του, την Αμοργό, όσο και με όλα τα κυκλαδονήσια, η «Πορεία»
αναδίνει ένα λεπτό άρωμα γιασεμιού και
λεβάντας, το άσπρο του αφρού στο κύμα και το μαβί της μυστηριακής θάλασσας που
το γεννά.
Ένα από τα στοιχεία της ποίησης του Χρήστου Νομικού που αγαπώ
ιδιαίτερα είναι η αρμονία των στίχων του και η γοητευτική επιλογή των λέξεων
που συχνά σε καθηλώνει. Όλα του τα ποιήματα με μια ή δύο ίσως εξαιρέσεις έχουν
στίχους ομοιοκατάληκτους. Άλλοτε με πλεχτή, άλλοτε με ζευγαρωτή κι άλλοτε με
σταυρωτή ομοιοκαταληξία ακούγονται σαν τραγούδια που τραγουδούν οι γλάροι στο
γοητευτικό και παράτολμο πέταγμά τους πάνω από τα ήρεμα ή αφρισμένα νερά του
Αιγαίου - και κάποια θα μπορούσαν σίγουρα να γίνουν τραγούδια ντυμένα με την
ανάλογη μουσική.
Στο επόμενο παρτέρι του «Ανθόμερους» μας περιμένει μια
έκπληξη. Είναι υδάτινο, μια μικρή λίμνη τυρκουάζ και γαλάζια, που πάνω της
πλέουν σαν νούφαρα πολύχρωμα τα ποιήματα του «Αιγαίου», όπως ονοματίζει τούτη
την ενότητα ο δημιουργός της. Ένα σεργιάνι στο Αιγαίο που έχει με τόσα πολλά να
μας μαγέψει. Κυκλαδονήσια, φάροι, θάλασσες αγριεμένες ή γαλήνιες, λιμάνια
φορτωμένα μυστικά, έρωτες της μιας βραδιάς ή μιας ολόκληρης ζωής, μοναξιά
αβάσταχτη, συντροφιές εφήμερες, βράχοι ολομόναχοι με μόνο το κύμα για
συντροφιά, βλέμματα απόμακρα, θλιμμένα, μελαγχολικά. Ένα πανόραμα
αιγαιοπελαγίτικο, μια τοιχογραφία του μοναδικού μας αυτού πλούτου.
Το τελευταίο παρτέρι του κήπου είναι διαφορετικό. Εδώ,
φωτισμένα υποβλητικά με αχνούς προβολείς, θα βρούμε το νυχτολούλουδο με την
χαρακτηριστική έντονη ευωδιά και βιολέτες σε χρώματα μωβ και λιλά. Είναι οι
προσωπικές καταθέσεις του Χρήστου Νομικού. Καταγραφές με την πατίνα του χρόνου,
αναμνήσεις γλυκόπικρες, αφιερώματα σε πρόσωπα αγαπημένα, εκ βαθέων
εξομολογήσεις. Ποιήματα με προσωπικές στιγμές του δημιουργού τους ή στιγμές
αγαπημένων του προσώπων σε μια αρμονική αλληλουχία, σε μια αρμονική συνύπαρξη
που μας οδηγεί σε μονοπάτια χαραγμένα στην ψυχή και τη μνήμη του και μας κάνουν
κοινωνούς τόσο των συναισθημάτων όσο και των προβληματισμών του.
Να πω εδώ ότι αγαπώ την Ποίηση. Εκείνη που εκφράζεται με λόγια
όμορφα, που στοχεύει κατ’ ευθείαν στην καρδιά, που μιλά για πράγματα απλά και
γι αυτό τόσο μεγάλα κι ανεκτίμητα. Που δεν είναι «περιδιαγραμμάτου», που δεν
μιλά από καθέδρας με ύφος στριφνό και δυσνόητο, που δεν με κάνει να ψάχνομαι
πανικόβλητη αν εγώ είμαι κουτή ή το ποίημα ακαταλαβίστικο και να αναρωτιέμαι το
κλασσικό «τι θέλει να πει ο ποιητής»!
Για όσους θέλετε να δείτε live αποσπάσματα ή το
σύνολο της παρουσίασης, υπάρχει το παρακάτω link.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου