Οι άθλοι του Ηρακλή

Μπέντζι 

Τα είχαμε χύμα με τον Λόκυ μας ήρθαν και τσουβαλάτα με τον Μπέντζι και θα καταλάβετε αμέσως τι εννοώ  που έστειλε η μάνα κάτι φωτογραφίες στον μπαμπά και του έγραφε πως συνάντησε τον Μπέντζι σε έναν πεζόδρομο στο κέντρο του Λέστερ -όχι τον γάτο μας, το άλλο Λέστερ, την πόλη που μένει τώρα- και που είναι αυτός ένας γλυκύτατος, λέει, καλοκάγαθος πιτμπουλάκος με μια πιπίλα στο στόμα και που έπιασε την κουβέντα με τον χαμογελαστό Εγγλέζο άστεγο κηδεμόνα του κι έμαθε την ιστορία του σκυλάκου κι ότι ο Μπέντζι διασώθηκε από κύκλωμα κυνομαχιών -δεν ξέρω καθόλου τι πα να πει αυτό- και που βρήκε την αγάπη και την γαλήνη στην αγκαλιά του φιλόζωου άστεγου και που έχει στο πρόσωπο και το σώμα του τα σημάδια από τις τραγικές του εμπειρίες στην διάρκεια του άγριου αυτού «σπορ» -εδώ μπερδεύτηκα τελείως- και που ελεύθερος πλέον και ασφαλής ζει όμορφα μαζί με τον αγαπημένο του φίλο, τον ευεργέτη και σωτήρα του κι ας περνούν τη μέρα τους στο δρόμο κι ας είναι λιγοστό το φαγητό που μοιράζονται και που αν κρίνω από το πόσο καλοζωισμένος δείχνει ο Μπέντζι μάλλον καταναλώνει το περισσότερο και που είναι μαζί και δείχνουν ευτυχισμένοι  γιατί η ευτυχία είναι στην αγάπη, στο μοίρασμα και πως αυτοί οι δυο φαίνεται πως την έχουν κατακτήσει όσο κι αν φαίνεται αυτό παράξενο σε κάποιους και σκέφτηκα απελπισμένος πως είμαι εντελώς κουτός γιατί δεν κατάλαβα τίποτε από όλα αυτά και τότε ανέλαβε ο Ρόμπι να μου τα εξηγήσει που είναι και παντογνώστης και μου είπε ότι υπάρχουν κάποιοι ανεγκέφαλοι  βάρβαροι που βάζουν σκυλιά να τσακώνονται και να δαγκώνονται και να παλεύουν με άλλα σκυλιά μέχρι θανάτου πολλές φορές για να διασκεδάζουν, έλεος, και να βάζουν στοιχήματα ποιος σκύλος θα φάει τον άλλον και θα μείνει ζωντανός κι εγώ φρίκαρα τελείως, δεν γίνεται να συμβαίνουν τέτοια πράγματα στον κόσμο και μου είπε λυπημένος ο αδελφός μου πως συμβαίνουν δυστυχώς κι ότι είναι πολύ τυχερός ο Μπέντζι που κατάφερε και σώθηκε κι εγώ τότε χάρηκα πολύ γι αυτόν και τον είδα με μεγάλη συμπάθεια ενώ στην αρχή συγχίστηκα που η μάνα όλο με άλλα σκυλιά έχει να κάνει, μια ο Λόκυ μια ετούτος εδώ, κι έβαλα τα γέλια με την πιπίλα άκου πιπίλα ο σκύλος αυτήν την μασουλάνε τα μωρά ανθρωποκουταβάκια κι όχι οι σκύλοι και θυμήθηκα ένα πλαστικό κόκκαλο που έχω και πήγα και το πήρα κι άρχισα κι εγώ να το μασουλάω για να περνάει η ώρα μέχρι να γυρίσει η μάνα που σαν πολύ να το καθυστερεί κι ελπίζω να μη μείνει για πάντα σ’ αυτό το Αγγλία γιατί δεν θα το αντέξω και γεια σας τώρα, πάω πάλι στο πορτάκι του κήπου να δω μπας κι έρχεται.