Οι άθλοι του Ηρακλή

Τα χρώματα

Όλη μέρα χτες παραφύλαγα τη μάνα πότε θα αφήσει το λάπτοπ για να κάτσω να σας γράψω για τα χρώματα αλλά πού εκείνη, την έχει πιάσει το συγγραφικό της κι όλο γράφει γράφει για μια Ολίβια κι έναν φάρο γι αυτό κι εγώ περίμενα που πήγε για ύπνο και σηκώθηκα σιγά σιγά κι έκατσα να σας τα πω κι ευτυχώς που στην αρχή κοιμάται βαθιά και δεν με πήρε χαμπάρι και που λέτε χτες ήταν η Μέρα του Μαύρου Σκύλου όπως μου είπε ο Ρόμπις που τα ξέρει όλα και τον ρώτησα τι πα να πει αυτό ότι γιορτάζουμε εμείς οι δυο κι ο Μαξ ο πατριάρχης που είναι μαύρος με λίγο άσπρο; αλλά εκείνος μου απάντησε ότι είναι μια γιορτή που υποστηρίζει τα μαύρα σκυλιά που είναι αδικημένα κι εγώ τον κοίταξα με ανοιχτό το στόμα σαν χάχας τι θα πει αδικημένα εμείς είμαστε πολύ ευτυχισμένα γιατί μας αγαπάει η μάνα κι ο πατέρας και περνάμε πολύ όμορφα στο σπίτι μας μαζί με τον Μαξ και την Κανέλλα και την ψιλοστριμμένη την Μελίτα και όοολα αυτά τα γατιά που κουβαλάει κάθε τόσο η μάνα όπως αυτά τα δυο καινούργια που είναι μια μπουκιά αλλά πολύ θαρραλέα, δεν με φοβούνται καθόλου κι ας χωράνε ολόκληρα μέσα στο στόμα μου, και τότε ο Βούδας μου εξήγησε ότι υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που αντί να τους νοιάζει πόσο μοναχούλι και τρομαγμένο μπορεί να είναι ένα παρατημένο κουταβάκι όπως ήμασταν όλα εμείς όταν μας βρήκε η μάνα και μας πήρε σπίτι κοιτάζουν τι χρώμα είναι κι αν θα γίνει μεγάλο ή μικρό όταν μεγαλώσει κι αν δεν είναι άσπρο και φουντωτό και μικρόσωμο δεν το παίρνουν μαζί τους παρά το αφήνουν εκεί στην ερημιά ή στο κλουβί για χρόνια κι εγώ έγινα έξαλλος τι πα να πει μαύρο και άσπρο και μικρό και κουραφέξαλα, η καρδιά και η αγάπη δεν πρέπει να κάνει τέτοιες διακρίσεις κι όλα τα πλάσματα είναι μοναδικά κι αξίζουν να έχουν μια όμορφη ζωή όπως όλα τα αδεσποτάκια αξίζει να βρουν μια μεγάλη αγκαλιά γιατί έχουν πολλή αγάπη μέσα στους για να χαρίσουν στον άνθρωπο που θα τα πάρει κοντά του και δηλαδή τι; τα μαύρα σκυλάκια πρέπει να πεθάνουν;;; ή να ζουν μοναχούλια τους στο βουνό και να αρρωσταίνουν και να μην έχουν να φάνε; κι εκείνος με κοίταξε σκεφτικός και είπε σίγουρα όχι αλλά οι άνθρωποι είναι πολύ περίεργα πλάσματα και δεν σκέφτονται τόσο απλά και άδολα όπως εμείς τα σκυλιά, να σκεφτείς πως πριν από πολλά χρόνια οι άσπροι άνθρωποι θεωρούσαν τους μαύρους ανθρώπους πολύ κατώτερους και τους φέρονταν άσχημα και τους είχαν για σκλάβους και τους χτυπούσαν αλλά ευτυχώς αυτά έχουν τελειώσει τώρα αν και όχι εντελώς, υπάρχουν ακόμα πολλοί που δεν χωνεύουν τους μαύρους ανθρώπους κι ίσως κάπως έτσι να σκέφτονται και όσοι δεν χωνεύουν τα μαύρα σκυλιά, ότι είναι κατώτερα από τα άλλα τα άσπρα, κι εγώ του είπα τότε χα!!! ας γελάσω που θα μου πουν εμένα πως είμαι κατώτερος από τα άσπρα, κατώτερα είναι τα μούτρα τους και η κακιά και στεγνή ψυχή τους κι εγώ δεν βάζω κανέναν καλύτερα από σένα και τον Μαξούλη και μπορεί η μάνα να μην είναι μαύρη αλλά δεν πειράζει, πολύ την αγαπάω, και μετά θυμήθηκα που μας έλεγε μια μέρα που μας χάιδευε «black is beautiful» κι άρχισα να τρέχω πάνω κάτω φωνάζοντας black is beautiful, black is beautiful και να το λέτε κι εσείς αυτό και να το πιστεύετε και να πάτε όλοι να πάρετε από ένα μαύρο κουταβάκι και είμαστε τα πιο καλά σκυλάκια!!!